چطور به دست خودمان موثرترین داروی دنیا را نابود کردیم؟

تا دو سال پیش ، ما نمی توانستیم شادی مردم را پس از یافتن داروی معجزه آسایی مانند پنی سیلین تصور کنیم ، اما پس از یک سال و نیم تلاش روزانه برای یافتن درمانی برای بیماری کووید -19 ، می توانیم افرادی را در دو جنگ ویرانگر جهانی تصور کنیم. او در مورد مصرف آنتی بیوتیک ها و تزریق پنی سیلین و مرگ میلیون ها نفر در اثر عفونت های زخم جنگ چه احساسی داشت؟

پنی سیلین برای بشریت میراث الکساندر فلمینگ اسکاتلندی است. او این روزها در 140 سالگی خود در سراسر جهان جشن می گیرد و سالهاست در جستجوی دارویی است که می تواند عفونت را بدون آسیب رساندن به بافت سالم بدن کنترل کند.

شاید داستان کشف پنی سیلین را به عنوان داستان جذاب رشد تصادفی کپک روی نمونه آزمایش شنیده باشید ، اما حقیقت این است که فلمینگ نزدیک به 20 سال از عمر خود را صرف تهیه این دارو کرد.

تولید “داروی معجزه آسا” در ابتدا بسیار محدود بود و فقط به میدان های نبرد در اروپا رفت ، اما پس از پایان جنگ جهانی دوم ، به تدریج در دسترس عموم قرار گرفت ، قماری خطرناک از طریق جراحی. راه را تغییر داد.

[درسال1945فلمینگودودانشمنددیگرانگلیسیهاواردفلوریوارنستچنبرایاینکشفبزرگجایزهنوبلپزشکیرادریافتکردند[1945मेंफ्लेमिंगऔरदोअन्यब्रिटिशविद्वानोंहॉवर्डफ्लेरीऔरअर्नेस्टचेननेइसमहानखोजकेलिएचिकित्सामेंनोबेलपुरस्कारजीता।

به گزارش ایندیپندنت ، متأسفانه سوء استفاده گسترده از این دارو در 80 سال گذشته باعث شده است که پزشکان بگویند افزایش “مقاومت آنتی بیوتیکی” اکنون به سطوح هشداردهنده ای رسیده است.

به گفته سازمان بهداشت جهانی ، مقاومت آنتی بیوتیکی به این معنی است که میکروبهای بیماری زا که برای از بین بردن آنتی بیوتیک ها استفاده می شوند ، با جهش ژنی در برابر این داروها مقاوم می شوند.

استفاده خودسرانه از آنتی بیوتیک ها یکی از دلایل این بحران است. در حال حاضر بسیاری از کشورها قوانین محدود کننده ای برای تجویز و استفاده از این نوع داروها وضع کرده اند. پزشکان و مقامات بهداشت جهانی امیدوارند با اعمال این محدودیت ها بتوانند اثربخشی این داروی نجات دهنده را حفظ کرده و میراث فلمینگ را حداقل برای یک قرن دیگر زنده نگه دارند.

انتهای پیام