لوازم گفتگوی ملی را فراهم کنید

واقعیت این است که وقتی دو طرف حرف ها را نمی فهمند، کار به کشمکش و درگیری کشیده می شود.

سخنانی از این دست از سوی دیگر مقامات دولتی نیز شنیده شد، اما تا به امروز هیچ اقدام عملی برای رفع این شکاف انجام نشده است.

اختلاف سلیقه و عقیده، تنوع فرهنگ و زبان در هر جامعه ای وجود دارد که اگر در ترازوی حکمت و حکمرانی در نظر گرفته شود و عملی شود، به طور بالقوه می تواند تفاوتی باشد.

به یاد داشته باشید که در چهار دهه اخیر ساختار روابط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور تقسیم شده و توسط دولت اداره می شود. کاست ها و تفرقه های ایجاد شده در جامعه نیز یک پاسخگو می خواستند و آن حکومت است.

در رابطه با اعتراضات اخیر در کشور، ایجاد سازوکارهای لازم برای گفت و گوی ملی بر عهده حاکمیت است.

پیش‌شرط ورود به گفت‌وگو می‌تواند گفت‌وگوی بین حاکمان باشد.

تجربه تظاهرات سال های گذشته نشان از اولین پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57 داشت و مردم وقتی به مرحله روشنگری رسیدند در کنار حکومت قرار گرفتند تا اینکه در شرایط سختی مانند جنگ این همبستگی به همبستگی تبدیل شد.

شاید بتوان گفت مقایسه امروز با 14 سال پیش، حدس و گمان نمی رود، البته این دو دوره با یکدیگر قابل مقایسه نیستند، اما شرایطی که منجر به اعتراضات 57 شد، دلایل اعتراضات امروز، اساساً متفاوت نیست.

مواردی مانند ناکارآمدی، مفاسد اقتصادی و بی عدالتی مواردی هستند که در هیچ زمان و در بین مردم هیچ جامعه ای قابل قبول نیست.

باید عواملی مانند ناکارآمدی و دشمنی دشمنان خارجی را بپذیریم، دو لبه تیز که به قیمت جان وحدت ملی ایران تمام شد.

لازمه وحدت داخلی که با رفع موانع حاصل می شود و با گفت وگو و اشتباهات تایپی حاصل می شود این است که جامعه ایرانی مانند گذشته در مقابل دشمنان خارجی متحد شود.

6565