ابتکار ژاپن برای سلامت جهانی

به گفته Wifrom، یکی از دلایل این امر این است که بیش از نیم قرن است که ژاپن سیستم بیمه پزشکی را حفظ کرده است و همه ساکنان ژاپن موظفند بیش از سه ماه به آن بپیوندند و افرادی که در ژاپن زندگی می کنند ممکن است داشته باشند. دسترسی کافی به خدمات بهداشتی بدون هزینه مشخصه آن یک سیستم دسترسی رایگان است که به بیماران امکان می دهد هر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی را انتخاب کنند و تمام خدمات پزشکی با هزینه یکسان در هر نقطه از ژاپن ارائه می شود.

علاوه بر این، دولت ژاپن برای افزایش تعداد پزشکان در این منطقه، تعداد دانشکده های پزشکی به ویژه در مناطق روستایی را افزایش داده است. این امر به کیفیت بالای خدمات پزشکی در کشور نیز کمک کرده است. ژاپن با چنین سابقه و سیستم بیمه درمانی، سیاست اساسی صلح و سلامت را در سال 2015 صادر کرد و بر اساس تجربه خود، تعهد خود را برای تقویت حمایت های لازم برای جریان پوشش سلامت داخلی در جامعه بین المللی نشان داد.

امروزه، Nomoto، یک شرکت غذای ژاپنی، از سال 2009، با همکاری آژانس همکاری بین المللی ژاپن، پروژه ای را برای بهبود تغذیه نوزادان و مکمل غذای نوزاد برای کاهش مرگ و میر و سوء تغذیه نوزادان توسعه داده است. علاوه بر این، برنامه های مراقبت های بهداشتی ایجاد شده است که می تواند پزشکان و کاربران را در هر زمان و مکان به یکدیگر متصل کند تا مشکلات افرادی را که در دسترسی به مراقبت های بهداشتی مشکل دارند، حل کند.

رویکردی به نام پوشش ملی توجه بسیاری را به خود جلب می کند، اما مسئله کلیدی نحوه نگهداری و مدیریت سیستم پس از اجراست. تهیه بودجه عملیاتی و آموزش منابع انسانی با تخصص برای حفظ UHC ضروری است.

حتی در ژاپن، کشور پیشرو با پوشش بهداشتی بومی، این دیدگاه وجود دارد که سیستم بیمه سلامت فعلی به دلیل افزایش هزینه‌های پزشکی مرتبط با پیر شدن سریع جمعیت و افزایش درآمد، در معرض خطر کاهش رشد اقتصادی قرار دارد. اگر ژاپن بخواهد عملکردهای مراقبت های بهداشتی خود را بیشتر گسترش دهد، باید یک سیستم مراقبت بهداشتی پایدار را بازسازی کند که بتواند به تغییرات ساختار جمعیت پاسخ دهد.

پوشش کشور به عنوان زیرساخت یک جامعه پایدار سالم است. به زودی پس از سه سال اولین شیوع بیماری کووید از بین خواهد رفت. این ویروس بارها و بارها ظاهر شده است و ما کاملاً آگاه شده‌ایم که مشکلات بهداشتی ارتباط تنگاتنگی با مشکلات اقتصادی و اجتماعی دارد.

کشورهای توسعه یافته به مردم کشورهای در حال توسعه کمک کرده اند تا اطمینان حاصل کنند که دسترسی کافی به خدمات بهداشتی دارند. از سوی دیگر اپیدمی ها، سیستم های بهداشتی و پزشکی کشورهای توسعه یافته نیز تا مرز فروپاشی پیش رفته است.

پیام پایانی