حمله قلبی اصطلاح رایج برای انفارکتوس میوکارد (MI) است. زمانی اتفاق می‌افتد که یک شریان کرونا ویروس، یکی از شریان‌هایی که خون را به عضله قلب می‌رساند، به طور ناگهانی مسدود می‌شود. انسداد ناگهانی بخشی از ماهیچه قلب را از منبع خون حیاتی آن محروم می‌کند و عضله می‌میرد؛ بنابراین حمله قلبی مرگ بخشی از عضله قلب است؛ و معمولاً باید با داروها، آنژیوپلاستی و استنت گذاری یا جراحی برای بازگرداندن جریان خون طبیعی از طریق شریان مسدود شده درمان شوند. اگر بتوان جریان خون را در عرض چند ساعت بازیابی کرد، آسیب دائمی به عضله قلب معمولاً به حداقل می‌رسد. دانستن چگونگی زنده ماندن از حمله قلبی به این دلیل بسیار مهم است.
یکی از عوامل خطر مهم حمله قلبی سابقه خانوادگی شماست. اگر یکی از بستگان نزدیک حمله قلبی داشته باشد، به خصوص در سنین پایین، خطر ابتلا به بیماری زودرس عروق کرونا ویروس (CAD) نیز ممکن است به میزان قابل‌توجهی افزایش یابد. در این مورد، بسیار مهم است که از هر فرصتی برای کاهش ریسک خود برای CAD استفاده کنید.
ایست قلبی چیست؟
در مقابل، ایست قلبی معمولاً ناشی از یک آریتمی ناگهانی قلب به نام فیبریلاسیون بطنی است. در فیبریلاسیون بطنی، سیگنال‌های الکتریکی درون قلب به طور ناگهانی کاملاً آشفته می‌شوند.
از آنجایی که این سیگنال‌های الکتریکی زمان و سازماندهی ضربان قلب را کنترل می‌کنند، وقتی این سیگنال‌ها به هرج و مرج کامل تبدیل می‌شوند، قلب ناگهان از تپش باز می‌ماند. یعنی وارد «ایست قلبی» می‌شود. شایع‌ترین پیامد ایست قلبی مرگ ناگهانی است.
درمان ایست قلبی شروع فوری احیای قلبی ریوی (CPR) برای حمایت از گردش خون قربانی، و در اسرع وقت، وارد کردن یک شوک الکتریکی بزرگ به قلب با وسیله‌ای به نام دفیبریلاتور است. شوک بزرگ به سیگنال الکتریکی قلب اجازه می‌دهد تا خود را دوباره سازماندهی کند و قلب دوباره شروع به تپش کند.
متاسفانه، از آنجا که مرگ در عرض چند دقیقه پس از ایست قلبی اتفاق می‌افتد، مگر اینکه کمک در دسترس باشد، اکثریت بزرگ افرادی که دچار ایست قلبی می‌شوند با موفقیت احیا نمی‌شوند.
ایست قلبی در افرادی که انواع مختلفی از بیماری‌های زمینه‌ای قلبی دارند بسیار شایع‌تر است – معمولاً حمله قلبی قبلی یا هر بیماری که باعث نارسایی قلبی می‌شود.
در حقیقت، خطر مرگ ناگهانی در افراد مبتلا به بیماری قلبی زمینه‌ای به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌یابد که بسیاری از آن‌ها باید برای قرار دادن یک دفیبریلاتور قابل کاشت در نظر گرفته شوند، دستگاهی که به طور خودکار افرادی را که دچار ایست قلبی می‌شوند، احیا می‌کند.