نماد سایت مجله ایرانی

چگونه با دوربین عکاسی عکس با کیفیت بگیریم

تحریریه سایت

البته قبل از هر چیز باید گفت هر آنچه در اینجا ذکر می شود صرفاً یک راه صحیح برای عکاسی است و نه تنها راه موجود برای این کار، پس شما می توانید هر آنچه در اینجا می خوانید را بر اساس شرایط و تجربه ی خود تغییر دهید. مقاله پیش رو متنی است با موضوع هر آنچه که باید در مورد کیفیت عکس بدانید ، از تجهیزات عکاسی تا فضای رنگی و نورسنجی صحیح و…

ساختمان

گاهی اوقات برای دستیابی به عکسی زیباتر باید کیفیت را فدا کرد. برای مثال عکاسی با گشودگی دیافراگم معادل f/2.8 موجب ثبت عکسی با پس زمینه ی محو می شود. این در حالی ست که برخلاف تصور عموم ، معمولاً دیافراگم های بسته تر از آن بالاترین شارپنس و بهترین خروجی لنز را در اختیار شما قرار می دهند. گرچه با بستن دیافراگم محوی پس زمینه کم می شود!

همیشه راه میانبری هم وجود دارد که درمجموع هم به عکس باکیفیتی برسید و هم عکسی زیبا به ثبت برسانید و این همان هدفی ست که این متن در پی آموزش آن است. یک استثنا نیز وجود دارد که آن هم عکاسی با فلاش است. عکاسی با فلاش خود موضوعی پیچیده است و نیاز به یک مقاله مفصل جداگانه دارد که در این متن طولانی جایی برای گنجاندن آن یافت نمی شود. علاوه بر این ها اطلاعات زیر باید پایه ای و صرف نظر از پرداختن به سبک خاصی از عکاسی باشد. این متن دارای بخش های مختلفی است که “تجهیزات عکاسی و کیفیت عکس” اولین آن هاست که در ادامه به آن می پردازیم :

تاثیر تجهیزات روی کیفیت نهایی انکارناپذیر است. زیرا برخی دوربین های نسبت به برخی دیگر سایز عکس بزرگ تری دارند و یا عملکرد بهتری در ایزوی بالاتر به نمایش می گذارند. در مورد لنزها هم برخی نسبت به برخی دیگر شارپ تر هستند و تصویر شفاف تری ارائه می دهند.

اما هدف این متن ارائه توصیه برای خرید تجهیزات جدید نیست، بلکه هدف در اینجا گرفتن حداکثر خروجی از تجهیزات فعلی شما و یا هر تجهیزاتی برای عکاسی است. به همین علت اگر با توصیه های ارائه شده در این متن نتوانید به حداکثر کیفیت موردنیاز خود برسید، جای تعجب دارد.

درهرحال تنها نکته ای که در اینجا بیان خواهم کرد بسیار ساده است : از سه پایه استفاده کنید!

قطعاً برای عکاسی در بسیاری از مواقع، مثل عکاسی خیابانی، عکاسی هوایی و یا عکاسی زیر آب استفاده از سه پایه ممکن نیست. اما اگر امکان استفاده از سه پایه برای ثبت عکس وجود داشت، حتماً از آن استفاده کنید! این مورد از هر چیزی دیگری که در ادامه ی متن به شما توصیه خواهد شد موثرتر است.

NIKON D3500 + 18-105mm f/3.5-5.6 @ 70mm, ISO 100, 1.6 seconds, f/6.3

عکس بالا را ببینید. ایزو در حداقل و سرعت شاتر 1.6 ثانیه قرارگرفته است که این یعنی امکان ثبت این عکس با گرفتن دوربین در دست ممکن نیست، و همچنین دوربین و لنز نیز معمولی هستند. شخصاً برای 90 درصد عکس هایی که می گیرم ترجیح می دهم یک دوربین نیکون  D5300با یک سه پایه داشته باشم، تا یک دوربین D850 بدون سه پایه!

در این متن وقتی در مورد ایده آل ترین حالت نوردهی صحبت می شود، منظور عکاسی با دوربینی نصب شده روی سه پایه و عکاسی از سوژه ای کاملاً ثابت است و نه عکاسی از یک آبشار یا آب روان که با کاهش سرعت شاتر، محو به نظر برسد. البته توضیحات در مورد این استثنائات هم تا حدی کاربردی هستند، اما در زیرمجموعه های “ایده آل ترین حالت نوردهی” منظور ما آن ها نیستند.

2.1) گشودگی دیافراگم و فوکوس

قبل از هر چیزی عدد دیافراگمی که لنز شما بهترین عملکرد را در آن دارد بیابید. در اکثر لنزهای موجود در بازار این عدد بین عدد f/4 تا f/8 است. اما برای یافتن آن می توانید به تست ها و نقدهای موجود در اینترنت از لنز خود مراجعه کنید و یا حتی شخصاً آن را مورد آزمایش کنید.

DC-S1R + LUMIX S 24-105/F4 @ 26mm, ISO 100, 1/320, f/5.6

البته ممکن این عدد برای لنز شما همانند آنچه در تصویر بالا می بینید معادل f/5.6 باشد، اما آنچه شما برای ثبت عکس موردنظرتان نیاز دارید معادل عدد دیافراگم گشوده تری باشد. اگر این گونه ست، زیبایی عکس خود را فدای کیفیت نهایی نکنید!

NIKON D7000 + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 100, 1/40, f/3.2

در برخی موارد هم شما به عکسی نیاز دارید که سراسر آن در فوکوس باشد. برای ثبت چنین عکسی باید یک کار تکنیکی مهم انجام دهید که آن چنان هم سخت نیست و پیش ازاین در مجله نورنگار  با عنوان آموزش داده شده است.

در اینجا هم به صورت خلاصه این روش را توضیح می دهیم.

همان طور که گفته شد برای به دست آوردن عدد دیافراگم صحیح لنز مورداستفاده ی خود (که قطعاً بازترین و بسته ترین میزان نخواهد بود) هم می توانید شخصاً آن را به دست آورید که برای لنزهای پرایم بسیار ساده تر از لنزهای زوم خواهد بود، و هم می توانید از منابع موجود در اینترنت استفاده کنید.

2.2) ایزو

ایزو را در پایین ترین حد ممکن در حالت استاندارد، یا همان ایزوی پایه قرار دهید و تمام!

معمولاً پایین ترین ایزو در دوربین ها 100 است اما برخی دوربین ها دارای حالت LO یا پایین ترین حد ایزو نیز هستند که ایزویی کمتر از مقدار استاندارد را در اختیار شما قرار می دهند. استفاده از این مقدار ایزو توصیه نمی شود ، چون میزان داینامیک رنج تصویر و ثبت جزئیات رنگ و نور را کاهش می دهند.

2.3) سرعت شاتر و نورسنجی صحیح

نورسنجی صحیح یعنی دریافت بیشترین نور ممکن، بدون بیش ازحد تاریک و بیش ازحد روشن شدن هیچ قسمتی از تصویر.

به گمان برخی از عکاسان ثبت عکسی با نور کافی به معنای گرفتن عکسی روشن تر یا به اصطلاح اور اکسپوز است! درحالی که صادقانه باید گفت عکس های دارای نورسنجی صحیح معمولاً تاریک تر از حد معمول هستند.

نورسنجی صحیح به معنای گرفتن تصویری روشن یا تاریک نیست، بلکه به معنای گرفتن عکسی با ثبت %100 جزئیات نقاط تاریک تر و روشن تر تصویر است که در اینجا دو راه برای آن معرفی می کنیم :

هیستوگرام دوربین در صورت روشن بودن به شما می گوید که آیا تصویر نهایی دارای بخش های اور و آندر اکسپوز هست یا خیر.

پس فراموش نکنید که حالت ثبت تصویر JPEG  را روی استانداردترین و خنثی ترین حالت قرار دهید تا هیستوگرام ترسیم شده بیشترین تشابه را با فایل غیرفشرده داشته باشد.

در این روش که حرفه ای تر است شیوه نورسنجی دوربین را روی نقطه مرکزی می گذارید، سپس روشن ترین بخش تصویر را نورسنجی می کنید و پس ازآن با جبران نوردهی بخش های بیش ازحد روشن را به حدی می رسانید که در مرحله ویرایش قابل بازیابی باشند. استفاده از این روش در محیط های روشن و برای مثال عکاسی از غروب خورشید خیلی ساده است اما باید توجه داشته باشید که یک درجه زیاده روی در نوردهی هم می تواند بخش های دیگری را بیش ازحد تاریک یا به اصطلاح آندر اکسپوز کند. پس از چند بار استفاده از این روش خواهید فهمید که کدام درجه از نورسنجی برای عکس های ثبت شده با دوربین شما مطمئن است و آسیبی به عکس نهایی نمی زند.

NIKON D800E + 20mm f/1.8 @ 20mm, ISO 100, 1/100, f/16.0

وایت بالانس واحد

در اینجا هم باید گفت اگر از هیستوگرام استفاده می کنید ، بهترین روش را برای رسیدن به رسیدن به وایت بالانس واحد در تصاویرتان در پیش گرفته اید. به طور خلاصه باید گفت صاف ترین نمودار را برای ثبت عکس انتخاب کنید. سپس ته رنگ (tint را تا حدی که امکان دارد سبز کنید و بعدازآن وایت بالانس را به گونه ای تنظیم کنید که کانال های رنگ سبز و قرمز تا حد امکان به یکدیگر نزدیک شوند.

فیلترهای رنگی

برای به حداکثر رساندن مورد گفته شده ی قبلی و افزایش بیشتر رنگ سبز می توانید از فیلترهای فیزیکی روی لنز دوربین استفاده کنید. برای مثال فیلتر مجنتا (ارغوانی) 30 درصد توصیه می شود (که کمپانی های سازنده فیلتر معمولاً با کد cc30m یا cc30p آن را به فروش می رسانند) یا یک فیلتر مجنتای 40 درصد (cc40m یا cc40p).

گرچه در هنگام استفاده از این روش خاص، عکس ثبت شده ظاهراً عادی به نظر می رسد اما حقیقتاً این روشی برای دستیابی به بالاترین کیفیت است. می توان گفت این روش همانند استفاده از دوربینی است که بجای ایزوی حداقل 100 ، ایزوی حداقل 64 داشته باشد.

هر آنچه پیش ازاین گفته شد با فرض امکان تنظیم سرعت شاتر روی هر سرعت دلخواهی بود. اما شاید سوژه شما متحرک باشد یا بخواهید دوربین را در دست بگیرید! اینجاست که اوضاع کمی خراب می شود و باید تعادلی بین گشودگی دیافراگم و سرعت شاتر برقرار کرد تا بتوان به نتیجه مطلوب رسید.

3.1) سرعت شاتر

قبل از هر چیز باید دانست که هر عکسی یک دامنه ی سرعت شاتر بهینه دارد، که نیازی نیست از آن خارج شوید. خروج از این دامنه و استفاده از سرعت شاتر کمتر یا بیشتر موجب ایجاد محوی ناخواسته بر اثر حرکت و یا کمبود نور خواهد شد. به عنوان مثال اگر سرعت شاتر 1/125 ثانیه موجب می شود که سوژه را به اصطلاح منجمد کنید و اثری از تاری ایجادشده درنتیجه ی حرکت دست یا سوژه نمی بیند، پس این حداقل سرعت شاتر مناسب شماست.

NIKON Z 7 + NIKKOR Z 24-70mm f/2.8 S @ 70mm, ISO 400, 1/125, f/2.8

در این عکس که سوژه آن متحرک است با سرعت شاتر 1/125 سوژه کاملاً شفاف به نظر می رسد و حرکت، اثر منفی روی عکس نداشته است.

در برش %100 عکس می بینید که آثار حرکت در پاهای بز مشهود است، اما آنچه برای من به عنوان ثبت کننده ی عکس مهم بوده چشم ها و تنه ی بز است و همچنین شاخه ای آن هم کاملاً شفاف و ثابت ثبت شده است. پس در اینجا همان سرعت شاتر 1/125   برای من مناسب بوده است.
به ندرت می توان بلافاصله سرعت شاتر دقیق را برای یک صحنه حدس زد و بهترین راه برای به دست آوردن آن، آزمون و خطاست. گرچه با بیشتر شدن تجربه عکاس، این مسئله سریع تر به نتیجه می رسد. توصیه می شود وقتی سرعت شاتر مطمئن را یافتید، بازهم کمی کندتر از آن عکاسی کنید.

در مواردی مثل عکاسی ورزشی توصیه می شود که به طورکلی عکس ها را با سرعت شاتر مطمئن ثبت کنید اما نگران کاهش سرعت شاتر برای برخی از عکس ها هم نباشید.

3.2) ایزو و دیافراگم

هنگام عکاسی با بازترین میزان دیافراگم معمولاً ایزو مشکلی ایجاد نمی کند، اما در هنگام استفاده از درجات بسته تر برای رسیدن به کیفیت بالاتر (به دلایلی که پیش ازاین ذکر شد) شما به نور بیشتری احتیاج خواهید داشت و اینجاست که بر سر دوراهی افزایش ایزو یا گشودن دریچه دیافراگم قرار خواهید گرفت.

در این مورد پاسخ دقیقی وجود ندارد. شخصاً با بالا بردن ایزو و رساندن آن به  عدد 400 (با هر دوربینی) مشکلی ندارم، اما پس ازآن به ازای هر بار گشودن دریچه دیافراگم به میزان یک سوم استاپ، سراغ بالا بردن یک سوم استاپ ایزو می روم و این گشودن دریچه دیافراگم و افزایش ایزو را تا جایی ادامه می دهم که به تصویری به حد کافی روشن برسم. شما باید روشی متناسب با تجهیزات و نیاز خود پیدا کنید.

NIKON D800E + 14-24mm f/2.8 @ 14mm, ISO 1250, 30 seconds, f/4.0

3.3)  ثابت نگه داشتن محدوده ی ایزو

آنچه در بالا گفته شد یک استثنا دارد. درواقع دو جواب برای حل یک مسئله واحد وجود دارد و نکته اینجاست که وقتی می توانید عکس را در مرحله ویرایش روشن تر کنید، چرا ایزو را بالا ببرید؟

حقیقت این است که با ایزوی بالاتر عکسی که در دوربین می بیند روشن تر و قابل قبول تر است اما با روشن شدن تصویر از طریق بالا بردن ایزو درواقع در حال کاهش توانایی سنسور برای ثبت صحیح جزئیات ریز هستید.

با دوربین قبلی من که نیکون D800E بود، آنچه تا ایزوی 1600 اتفاق می افتاد فرق چشمگیری ازلحاظ ثبت جزئیات با ایزوهای پایین تر نداشت و ارزش این را داشت که با اتکا به ایزو تا عدد 1600 کمبود نور را جبران کنم اما ایزوهای بالاتر ریسک کار را بالا می برد.

NIKON D800E + 50mm f/1.4 @ 50mm, ISO 100, 1/25, f/11.0
(نسخه اصلی بدون ویرایش)

در تصویر بالا که بازیابی شده در مرحله ی ویرایش همان تصویر قبلی ست می بینید که نتیجه مطلوب و بهتر از بالا بردن ایزو در هنگام عکاسی از آب در آمده است.

در تصویر بالا که بازیابی شده در مرحله ی ویرایش همان تصویر قبلی ست می بینید که نتیجه مطلوب و بهتر از بالا بردن ایزو در هنگام عکاسی از آب در آمده است.

ثابت نگه داشتن محدوده  ایزو از جهاتی بحث انگیز است. ازجمله عدم امکان تشخیص آنچه درنهایت به آن خواهید رسید و یا عدم توانایی برخی نرم افزارهای ویرایش برای روشن کردن صحیح سایه ها و بازیابی رنگ ها ( که البته به لطف رایگان بودن فتوشاپ در ایران، مورد دوم برای هموطنان ما صدق نمی کند).

درنهایت باید گفت فقط در یک موقعیت نگران بالا بردن یا پایین آوردن بیش ازحد ایزو باشید و آن هم عکاسی نجومی است که ریزترین جزئیات نیاز به حفاظت دارند. در موارد دیگر بسته به توانایی دوربین ایزو را بالا ببرید و بدانید که کمی بالاتر بردن ایزو صرفاً برای جزئیات ریز خطرآفرین است و نه سوژه های بزرگ.

آنچه پیش ازاین گفته شد موثرترین موارد در کیفیت تصویر و نوردهی بودند و آنچه در ادامه می آید گرچه آن تاثیر را ندارد اما در رسیدن به کیفیت تصویری مطلوب تا حدی موثر هستند.

4.1) مکانیسم شاتر

این موردنیاز به یک مقاله مفصل جداگانه دارد اما به طور خلاصه مکانیسم شاتر به سه دسته ی کاملاً مکانیکی، کاملاً الکترونیکی و نوع سوم پرده اول الکترونیکی و پرده دوم مکانیکی (به اختصار EFCS) تقسیم می شود. باید گفت نوع دوم و سوم موجب می شود که اثر مختصر لرزش ناشی از شاتر زدن روی تصویر ثبت نشود. اما باید توجه داشت که برای در زمان استفاده از نورهای مصنوعی باید از شاتر مکانیکی استفاده کرد و در دیگر موارد دو گزینه ی دیگر توصیه می شوند.

4.2) بالا رفتن آینه

این مورد گرچه فضای بیشتری روی کارت حافظه اشغال می کند، اما ارزش حجم بیشتر را دارد.

تفاوت دو گزینه ی ذکرشده در تصویر بالا مشخص است. اگر تصویر را با اندازه اصلی ببینید، بخش های کناری ساختمان و خطوطی که آسمان در پس زمینه ی آن ها قرار دارد، گویای تفاوت هستند.

تفاوت دو گزینه ی ذکرشده در تصویر بالا مشخص است. اگر تصویر را با اندازه اصلی ببینید، بخش های کناری ساختمان و خطوطی که آسمان در پس زمینه ی آن ها قرار دارد، گویای تفاوت هستند.

4.5) کاهش نویز در نوردهی طولانی

در هنگام عکاسی با نوردهی طولانی لازم است که تنظیمات کاهش نویز در نوردهی طولانی یا Long Exposure NR را فعال کنید. در این حالت، دوربین دو تصویر با نوردهی مساوی می گیرد که تصویر اول، تصویر اصلی شماست و تصویر دوم تصویری تاریک تر با پرده شاتر بسته است که این تصویر برای کاهش نویزها و پیکسل های داغ ثبت شده در تصویر اول به کار می رود.

اگر هر آنچه تا اینجای این متن گفته شد برای شما کافی نیست، باید گفت کامل ترین شیوه برای افزایش کیفیت تصویر ترکیب چند تصویر است. این شیوه شکل های مختلفی دارد که یکی از آن ها پانوراما است، به این معنا که بجای گرفتن یک تصویر واحد از منظره، همان قاب را با ثبت چند عکس و اتصال آن ها به یکدیگر به دست آورید.

عکاسی HDR نوع دیگری از استفاده از روش ترکیب تصاویر است. این شیوه برای عکاسی از سوژه های با تفاوت زیاد بین تاریک ترین و روشن ترین بخش های تصویر بسیار کاربردی ست و علاوه بر امکان ثبت هم زمان جزئیات تصویر در بخش های تاریک و روشن، اگر به درستی صورت بگیرد موجب افزایش داینامیک رنج و کاهش نویز شما نیز خواهد شد.

یک روش دیگر ترکیب تصاویر با فوکوس مختلف در دیافراگم دارای بهترین عملکرد در لنز شماست. این روش موجب می شود تصویری واضح با بیشترین وضوح ممکن داشته باشید. برای آشنایی با این شیوه مقاله ی را از مجله نورنگار بخوانید.

آخرین روش نیز گرفتن چند عکس با ایزوی بالا و ترکیب آن ها برای کاهش نویز است. این روش برای ثبت عکس از آسمان شب موثر است.

البته غیر از موارد ذکرشده روش های دیگری هم برای ترکیب عکس ها یا ثبت عکس های ترکیبی وجود دارد، اما سوال اینجاست که آیا استفاده از روش های ترکیب تصاویر همواره توصیه می شود؟ پاسخ نگارنده منفی است. زیر احتمال خطا در این شیوه ها بسیار بالاست و دوربین  و سوژه نباید کوچک ترین حرکتی در ثبت تصاویر داشته باشند و نور نیز هیچ تغییری نداشته باشد. نگارنده از این روش ها فقط درزمانی بهره می برد که راه بهتری برای دستیابی به کیفیت بالا وجود نداشته باشد، و ذکر این روش ها در این متن یک توصیه به عکاسان نیست، بلکه فقط به دلیل ارتباط آن ها با موضوع بوده است.

NIKON D800E + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 100, 1/10, f/16.0
عکس 231 مگاپیکسلی ثبت شده به روش ترکیب تصاویر

NIKON D7000 + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 3200, 1/100, f/2.8

همچنین باید توجه داشته باشید که از فضای رنگی دارای اطلاعات رنگی قابل نمایش بیشتری باشد، مثل ProPhoto RGB  که در مورد آن و دیگر فضاهای رنگی در مقاله به طور کامل بحث شده و که خواندنش توصیه می شود.

NIKON Z 7 + NIKKOR Z 14-30mm f/4 S @ 14mm, ISO 200, 1/5, f/5.6

قبل از هر آنچه گفته شد عکس ها را بجای 8-Bit به صورت  16-Bitویرایش کنید. برای مثال در مورد فایل 16 بیتی، درواقع انتقال فایل از لایتروم به فتوشاپ یا از هر نرم افزار ویرایشی به دیگری و یا کار کردن با یک فضای رنگی کوچک تر در نرم افزار دوم خطر از دست دادن برخی از جزئیات رنگی را برای مشاهده و ویرایش بالا می برید. ضمن اینکه این موارد در صورت استفاده از فرمت های فشرده بسیار بالاتر است.

ناگفته پیداست که هر آنچه گفته شد صرفاً برای مراحل ویرایش است و نه برای خروجی که قرار است در اختیار دیگران قرار بگیرد. ضمناً رعایت این جزئیات در مورد رنگ ها زمانی اهمیت دارد که مانیتور شما از قبل کالیبره شده باشد، در غیر این صورت رعایت آن ها بی معناست.

NIKON D7000 + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 100, 1/320, f/3.5

دوربین عکاسی چاپ سریع یکی از محصولاتی است که به وسیله آن می توانید عکس خود را در کمترین زمان ممکن چاپ کنید . قیمت دوربین چاپ سریع با توجه به کیفیت و برند آن متغییر است برای خرید دوربین عکاسی چاپ سریع بهتر است از یک مشاور کمک بگیرید.

نتیجه گیری

آنچه در این متن ذکر آن رفت، به طور دقیق در مورد مسائلی بود که منجر به افزایش کیفیت تصویر می شوند. هرچند که این موارد مهم ترین بخش از عکاسی نیست و همواره ثبت یک عکس خوب بهتر از داشتن عکسی گرفته شده با تکنیک های منجر به کیفیت بالاتر است.

پس قبل از هر چیز مطمئن شوید مسائل پایه ای عکاسی را به خوبی فراگرفته اید و مطمئن باشید موارد مربوط به قاب بندی، نوردهی و آشنایی با وظایف تنظیمات دوربین که پیش ازاین در دیگر مقالات موجود در مجله نورنگار به آن پرداخته شده، مهم تر هستند. هرگاه این موارد را به خوبی فراگرفتید، به یک مرحله بالاتر بروید و پس ازآن ببینید که کدام یک از این موارد فنی به کار شما خواهند آمد.

البته عکاس باید همواره برای فراهم کردن شرایط ثبت بهترین عکس آماده باشد اما معمولاً همه چیز به طور کامل فراهم نخواهد بود و یا وقت تکمیل آن هم ممکن است وجود نداشته باشد. بااین حال اگر می توانید شرایط را فراهم کنید، باید آن را انجام دهید. امروز می خواهم از یکی از تکنیک های پیشرفته استفاده کنم تا با استفاده از آن بتوانید به حداکثر کیفیت در عکاسی دست پیدا کنید.

در ابتدا، یک فرض ساده این است که یک روش بهینه برای تنظیم خود برای هر عکس به صورت خاص وجود دارد. نه تنها این، بلکه یک راه دیگر این است که خروجی تصاویر در نرم افزارهای پس پردازش را با کیفیت بالاتری بگیرید.

برای استفاده از تنظیمات مناسب دوربین، گاهی اوقات باید کمی کیفیت تصویر را فدا کنید. اگر برای دستیابی به عمق میدان کم در عکستان می خواهید از دیافراگم f/1.4 استفاده کنید، این کار را انجام دهید. سعی نکنید که این عدد را برای دستیابی به کیفیت بیشتر تا f/5.6 کاهش دهید، چرا که اوج چیزی که انتظار دارید را از دست خواهید داد.

اما غالباً، در تنظیماتی که شما انتخاب می کنید یک راه فرعی قابل توجه وجود دارد و دانستن اینکه کدام یک به شما در دستیابی به حداکثر کیفیت تصویر در عکاسی کمک می کند، کمی مشکل است.

این مقاله برای کمک به شما در باب همین موضوع نوشته شده است. این یکی از بهترین روش هاییست که در تمام مدتی که عکاسی حرفه ای می کردم آن را آموخته ام. در واقع این روش تلفیق چند تکنیک مختلف برای دستیابی به حداکثر کیفیت در عکاسی است.اگر چه بسیار طولانی است، و گاهی اوقات پیچیده، اما خوب کار می کند. این روندی است که من برای هر عکس دنبال می کنم، اگرچه مطمئناً همیشه موفق نمی شوم.

تنها چیزی که من در این مقاله به آن نپرداختم عکاسی با فلش است. فلاش به اندازه کافی پیچیده است که خود شایسه یک مقاله جداگانه است.

به غیر از این، اطلاعات زیر باید با صرف نظر از موضوع یا ژانری که عکاسی می کنید روی روندتان اعمال شود. بیایید با تجهیزات دوربین شروع کنیم :

تاثیر دوربین و تجهیزات بر کیفیت عکاسی

نمی توانم بگویم که انتخاب یک دوربین و تجهیزات مناسب روی کیفیت عکاسی شما تاثیر زیادی ندارد. بعضی از دوربین ها نسبت به سایرین وضوح بیشتری دارند یا عملکرد آنها در ایزوهای بالاتر بسیار بهتر است. لنزهای خاصی نیز دارای وضوح بالاتر هستند.

اما هدف من امروز این نیست که اگر کیفیت تصویر بهتر می خواهید، دوربین جدیدی را خریداری کنید. هدف من این است که چگونه با همان تجهیزات و دوربینی که دارم به حداکثر کیفیت در عکاسی برسم.

اگر کیت دوربین ( شامل دوربین، و سایر تجهیزات ) فعلی شما قادر به ثبت تصاویر مورد نیاز شما نیست، حتی با استفاده از تکنیکی که برایتان خواهم گفت، احتمالا بسیار متعجب خواهید شد. من یک سیستم دوربین متفاوت را نیز توصیه می کنم. اما اگر این مطلب را می خوانید، من فرض می کنم که شما تجهیزات کارآمد دیگری را برای کار در دست دارید.

بنابراین، تنها نکته ای که در اینجا بیان خواهم کرد که بسیار ساده هم هست، این است که از یک استفاده کنید !

مطمئناً مواردی وجود دارد که سه پایه ها در آن کاربردی نخواهند داشت و یا حتی ممکن است مشکل ساز شوند، برای مثال ژانر عکاسی خیابانی، عکاسی هوایی، عکاسی در زیر آب و چند مورد دیگر، اما در حال حاضر، ما در مورد به حداکثر رساندن کیفیت تصویر صحبت می کنیم. اگر یک مدل سه پایه به سادگی برای ژانر عکاسی شما کار نمی کند، از یک مدل دیگر استفاده کنید. این کار بهتر بهتر از هر چیز دیگر می تواند در کیفیت عکاسی شما موثر باشد.

NIKON D3500 + 18-105mm f/3.5-5.6 @ 70mm, ISO 100, 1.6 seconds, f/6.3
برای 90 درصد از عکس هایم حاظرم از یک نیکون D3500 با سه پایه استفاده کنم تا یک نیکون D850 اما بدون سه پایه !

با توجه به این نکته، بیایید به سمت نوردهی و مباحث مربوط به آن حرکت کنیم.

بهترین حالات برای تنظیمات نوردهی

من قصد دارم با بیان کردن چند سناریوی مختلف در مورد نوردهی و چگونگی تاثیر آن بر به حداکثر رسیدن کیفیت تصاویر در عکاسی شروع کنم.

در واقع منظورم از ” سناریوی بهترین حالت ” این است که شما هیچ محدودیتی در مورد سرعت شاتر ندارید و می توانید از هر مقداری که می خواهید استفاده کنید. شما از سه پایه برای عکاسی استفاده می کنید، و هیچ چیز در صحنه در حال حرکت نیست ( یا حرکت هر چیزی به معنای محو بودن آن است، مانند یک آبشار ).

من استثنائات را بعد از آن پوشش خواهم داد، اما همه اینها تغییراتی را در روند شما ایجاد خواهند کرد.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

دیافراگم و فوکوس

قبل از تنظیم هر چیزی، محدوده دیافراگم لنز خود را در نظر داشته باشید، با شناسایی و بررسی عملکرد لنز در دیافراگم های مختلف می توانید یک نمودار داشته باشید که نشان می دهد در کدام یک از اعداد دیافراگم بهترین عملکرد و شارپنس را خواهید داشت.

برای اکثر لنزهای مدرن، این اتفاق در جایی از محدوده f/4 تا f/8 رخ می دهد. اما شما باید لنزهای خود را تست کنید تا مطمئن شوید، یا حداقل بررسی های مختلف در مجله های اینترنتی را با یکدیگر مقایسه کنید که چیزهایی مانند وضوح را تحلیل می کنند.

DC-S1R + LUMIX S 24-105/F4 @ 26mm, ISO 100, 1/320, f/5.6

یک نکته کلیدی و بسیار مهم : این دیافراگم ( آن را f/5.6 در نظر بگیرید ) از نظر وضوح ممکن است بهترین باشد، اما این باعث نمی شود عکس شما روی آن بهترین عملکرد را داشته باشد. اغلب اوقات، ممکن است برای دستیابی به عمق میدان کمتر به عددی کوچکتر از f/5.6 نیاز داشته باشید.

مورد اول این است که اگر شما می خواهید از عمق میدان کم در عکس های خود بهره ببرید، پس کار خود را در این بخش بسیار آسان می کنید، حالا می توانید به بخش بعدی این مقاله بروید. کافیست هر دیافراگم را تنظیم کنید تا عمق میدان مورد نیاز شما را بدهد. نگران نباشید که از دیافراگم هدف ( همان عددی که لنز روی آن بهترین عملکرد و شارپنس را دارد ) لنز نیستید. مهمتر از همه این است که، شما به عکسی با ویژگی های مختلف نیاز دارید که این می تواند باعث شود از اعداد مختلف دیافراگم استفاده کنید.

NIKON D7000 + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 100, 1/40, f/3.2

اما عمق میدان کم همیشه هدف شما نخواهد بود. اگر می خواهید تمام عکستان از پیش زمینه تا پس زمینه شارپ باشد، باید کمی بیشتر تلاش کنید. در واقع، شما باید به تعادلی در عمق میدان و شارپنس برسید. این یک کار مهم و بزرگ است، هرچند آنقدر که فکر می کنید سخت نیست.

استفاده از دیافراگم های بسته اکثر اوقات به شما شارپنس بیشتری خواهد داد، اگرچه میزان محو شدن پس زمینه در این صورت به حداقل خواهد رسید. البته این همیشه هدف شما نخواهد بود، بعضی اوقات، شما برنامه دیگری برای پیش زمینه و شارپنس پس زمینه خواهید داشت که می توانید این فرضیه را عوض کند..

ایجاد نمودار برای اکثر عکاسان و تجهیزاتشان یکسان است، اما خب اگر خودتان آن را بدست آورید بهتر خواهد بود. شاید در مجموع بدست آوردن اعداد این جدول 10 دقیقه طول بکشد، اما قطعا می ارزد. توضیح این فرآیند در محدوده این مقاله نمی گنجد و خود نیازمند یک مطلب جداگانه است.

اگر نمی خواهید در این زمینه از نمودار استفاده کنید، من شما را مقصر نمی دانم. یکی از گزینه های دیگر که امیدوارم خیلی دیوانه وار به نظر نرسد، صرفاً به خاطر سپردن نمودار برای تجهیزات معمولی شما است.

و باز هم تاکید می کنم که این مقاله در مورد دستیابی به حداکثر کیفیت تصویر در عکاسی از هر طریق ممکن است. اگر این هدف شما نیست، لازم نیست این مراحل را دنبال کنید. یک عکاس با تجربه می تواند در بیشتر موارد فاصله و دیافراگم خوب را حدس بزند، و با توجه به این موضوع نیازی به پیروی از تکنیک فوق ندارد. پس بنابراین هر کاری را که برای شما مناسب است انجام دهید.

ایزو

سعی کنید کمترین ایزو را تنظیم کنید، حالا کار تمام است !

بسیاری از جنبه های کیفیت تصویر در مورد دریافت هرچه بیشتر نور است. با کمترین مقدار ایزوی ممکن، می توانید از سرعت شاتر طولانی تری برای دریافت نور بیشتر استفاده کنید.

احتمالاً شنیده اید که بعضی از دوربین ها دارای مقادیر ایزوی ویژه ای با عنوان ” LO ” هستند که پایین تر از کمترین ایزو است. سعی کنید از آنها استفاده نکنید. آنها به محدوده داینامیکی شما آسیب می رسانند. به جای آن، به مقدار پایه ایزوی دوربین خود بسنده کنید.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

سرعت شاتر و ETTR

در مرحله بعد، سرعت شاتر را روی ( ETTR – exposes to the right ) قرار دهید. من دو روش مختلف را برای انجام این کار در یک بخش کوچک توضیح خواهم داد.

ETTR همه چیز در مورد دریافت نور به اندازه ممکن است، بدون آنکه بیش از حد نوردهی داشته باشید یا بیش از اندازه قسمت های مهم عکس شما را روشن شوند.

در جای دیگری نیز، عکاسان از اصطلاح دیگری استفاده کردند که ETTR به معنای گرفتن عکس های درخشان و واضح نیست. صادقانه بگویم، در بسیاری از موارد ( به خصوص صحنه های با کنتراست بالا )، تصویر ETTR بطور قابل توجهی از آنچه پیش فرض اندازه گیری ماتریس دوربین است، تاریک تر خواهد بود.

ETTR هیچ ارتباطی با ثبت عکس ندارد که به نظر می رسد روشن باشد. همه چیز در مورد حفظ 100٪ جزئیات در بخش های هایلایت عکس شما است. در اینجا نحوه انجام این کار را برایتان آورده ام :

متود اول : هیستوگرام

ساده ترین راه برای بررسی اینکه آیا در معرض نوردهی درست قرار گرفته اید یا خیر، کمک گرفتن از هیستوگرام دوربین خود است و دیدن اینکه آیا کانال های رنگی زیادی وجود دارند یا خیر.

این یک روش بی عیب و نقص نیست، زیرا بخشی از هیستوگرام دوربین شما براساس پیش نمایش تصویر با فرمت JPEG است. این بدان معناست که شما هیستوگرام بسیار متفاوتی در هر عکس با هر تنظیماتی خواهید داشت.

متود دوم : نورسنجی نقطه ای

یک روش پیشرفته تر برای تشخیص نوردهی مطلوب، نورسنجی نقطه ای در روشن ترین قسمت عکس شما است. سپس با جبران نوردهی، می توانید به سایر بخش ها نیز نور و جزئیات ببخشید. فراموش نکنید که بدست آوردن جزئیات بخش های تاریک در پس پردازش بسیار ساده تر از بخش های روشن است.

ممکن است کمی طول بکشد تا دریابیم که درخشان ترین بخش عکس شما مجاست و عواقب انتخاب نقطه اشتباه تقریباً به طور حتم بیش از حد است. اما در اکثر اوقات، انجام این کار خیلی دشوار نیست، به خصوص برای ژانرهایی مثل عکاسی از طبیعت.

گذشته از این، این روش، یعنی نورسنجی نقطه ای برای روی روشن ترین بخش های تصویر شما، به من سیستم ناحیه ای آنسل آدامز را یادآوری می کند، فقط این روش کمی دیجیتال تر است. به نظر من این تکنیک بسیار هیجان انگیز است.

پیشنهاد نویسنده :

NIKON D800E + 20mm f/1.8 @ 20mm, ISO 100, 1/100, f/16.0

UniWB

اگر از روش هیستوگرام استفاده می کنید، بهترین راه برای تنظیم و متعادل سازی رنگ ها در تصویر، تنظیم وایت بالانس یا تعادل رنگ سفید یا UniWB است.

سعی کنید رنگ را تا حد امکان سبز کنید و تعادل رنگ سفید را روی دوربین خود تنظیم کنید تا کانال های رنگی قرمز و سبز به همان اندازه نزدیک یکدیگر شوند.

فیلترهای رنگی

برای اینکه این به حداکثر کیفیت در عکاسی دستیابی داشته باشید، می توانید از یک فیلتر رنگی بر روی دوربین خود استفاده کنید. من یک فیلتر مگنتا 30٪ ( که اکثر کمپانی های تولید کننده فیلتر آنرا به عنوان cc30m یا cc30p مشخص کرده اند ) یا 40٪ ( cc40m یا cc40p ) را برای شما توصیه می کنم.

به عنوان یک نکته جانبی، اگر از فیلتر مگنتا در ترکیب با تکنیک UniWB استفاده می کنید، تصویر پیش نمایش داخل دوربین در واقع نسبتاً عادی و رئال به نظر می رسد.

و بله، این یک روش واقعاً عالی است برای به دست آوردن حداکثر کیفیت تصویر در عکاسی.

نوردهی صحیح برای زمانی که در اعمال سرعت شاتر محدودیت داریم

تمام اطلاعات فوق فرض می کنند که شما می توانید هر نوع سرعت شاتری را بدون مشکل اعمال کنید. با این حال، بدیهی است که همیشه اینگونه نباشد.

اگر می خواهید یک موضوع متحرک را ثابت ثبت کنید یا باقی تنظیمات به شما تحمیل می کنند که از سرعت شاتر طولانی استفاده نکنید، احتمالاً مجبور هستید سرعت شاتر طولانی تری را اعمال کنید. به نوبه خود، این امر نیاز دارد ایزو و دیافراگم را نیز متناسب با آن تنظیم کنید.

و اینجاست که اوضاع کمی در هم می شود.

سرعت شاتر

ابتدا به خاطر داشته باشید که هر عکس دامنه محدودی از سرعت شاتر دارد. وقتی آن دامنه را پیدا کردید، نباید از آن تجاوز کنید. تاری زیاد حرکت می تواند یک عکس را به طور کامل خراب کند.

بنابراین، دقیقا چه سرعت شاتری را باید تنظیم کنید ؟ در حالت ایده آل، شما از طولانی ترین سرعت شاتر استفاده می کنید که هنوز هم حرکت عکس را کاملاً منجمد و ثابت می کند. به عنوان نمونه، اگر تاری حرکت را با سرعت شاتر 1/125 ثانیه یا سریعتر از بین ببرید، 1/125 ثانیه سرعت شاتر مناسب برای استفاده است. این طولانی ترین سرعت شاتر برای دستیابی به یک سوژه فریز شده در عکستان است، به این معنی که در هر شرایطی به همان میزان نور ثبت می کند.

NIKON Z 7 + NIKKOR Z 24-70mm f/2.8 S @ 70mm, ISO 400, 1/125, f/2.8
برای اینکه سوژه در این عکس شارپ باشد به سرعت شاتری بیش از 1/125 نیاز داشتم.

در اینجا همان عکس را با کراپ 100٪ مشاهده می کنید :

در این عکس که کراپ 100 درصدی شده مشاهده می کنید که بیشتر قسمت های بدن بز، از جمله چشم و پشم های بدن او کاملا شارپ شده اند و حرکت اندکی در شاخ و پاهای او مشاهده می شود که با کمی افزایش سرعت شاتر، شاید می شد این مشکلات را نیز از بین برد. در هر صورت به نظر می رسد سرعت 1/125 ثانیه برای این تصویر کاملا مناسب بوده است.

با این حال، به ندرت می توانید سرعت شاتر دقیقی را برای یک موضوع مشخص پیدا کنید. این کار نیاز به آزمایش و خطا در این زمینه دارد، اگرچه تمرین و تجربه جایگزین های خوبی هستند. هنگامی که دامنه سرعت قابل قبولی را برای شاتر پیدا کردید، بهتر است بدون توجه به اینکه در این محدوده باشید یا نه، حدود 1/3 یا 2/3 آن را از حالت ایده آل سریع تر کنید.

دلیل این است که تاری سوژه به خاطر طولانی بودن سرعت شاتر یکی از آزار دهنده ترین موارد در خراب شدن یک عکس است. سعی کنید از سرعت شاتری استفاده کنید که مطمئن باشید سوژه در آن ثابت و فریز می شود و سعی نکنید حتی ذره ای در این زمینه خصاصت به خرج دهید.

در شرایط دشوار مانند عکاسی سریع ورزشی، این امکان وجود دارد که برخی عکس ها نسبت به سایرین سرعت شاتر متفاوتی داشته باشند. در این موارد، بهتر است آن را روی یک محدوده ایمن برای تمام عکس ها قرار دهید. فقط با سرعت شاتری که هر عکس را شارپ ثبت می کند، عکاسی کنید و نگران نباشید که اگر می توانستید از سرعت شاتر طولانی تری استفاده کنید چه می شد.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

دیافراگم و ایزو

در مرحله بعد، زمان آن رسیده است که دیافراگم و ایزو را با توجه به سرعت شاتر خود تنظیم کنید و این قطعا یک مرحله پر چالش خواهد بود.

اگر در حال حاضر از بازترین دیافراگم لنز خود استفاده می کنید، کافی است ایزوی خود را پایین ببرید تا عکس به اندازه کافی روشن نباشد. اما اگر از دیافراگم بسته تری استفاده می کنید، برای دریافت نور بیشتر، اغلب لازم است آن را کمی بازتر کنید.

و این زمانی است که با ایزو وارد جنگ می شوید ! به طور خاص، آیا بهتر است از یک ایزوی خیلی زیاد استفاده کنیم یا عمق میدان کمتری داشته باشیم ؟

هیچ پاسخ کاملی در این زمینه وجود ندارد، اگرچه من یک روند مشخص برای کار خودم دارم. من به شخصه مقدار ایزو را بالاتر از 400 نمی برم. فراتر از آن، من معادلاتی را نیز در نظر می گیرم، دیافراگم را تا حدی می بندم که نوردهی عکس مطلوب شود، ایزو را هم مطابق همان روند کلی ام تنظیم می کنم. این کار باعث می شود تعادل حفظ شده و عکستان نه خیلی روشن باشد و نه خیلی تاریک. شما روشی مشابه پیدا کنید که به خوبی برای تجهیزاتتان کار کند.

NIKON D800E + 14-24mm f/2.8 @ 14mm, ISO 1250, 30 seconds, f/4.0

عدم تغییر ایزو

یک استثناء در تکنیک فوق نیز وجود دارد که یک قانون کلی نانوشته در عکاسی است و می گوید نباید ایزو را تغییر بدهیم !

برای حل مسئله به یک سوال مشخص می رسیم، چرا ایزو را هنگامی که می توانید یک تصویر را در پس پردازش به سادگی روشن کنید، بالا ببرید ؟

معمولاً جواب این است که شما با بالا بردن ایزو درون دوربین به جای روشن کردن در مرحله پس پردازش، کیفیت تصویر بهتری به دست می آورید. اما با گذشت زمان این حقیقت کمتر و کمتر می شود، زیرا سنسورهای دوربین در برخی از محدوده های ایزو، که به طور کلی همان ایزوهای کمتر هستند، عملکرد بسیار بهتری دارند.

با دوربین قبلی من، یعنی نیکون D800، این در ایزوی 1600 رخ می دهد، اگرچه در ایزوهای پایین تر از آن نیز کیفیت خیلی تغییری نمی کند. به عبارت دیگر، تا ایزوی 1600، ارزش آن را داشت که عکس را با استفاده از تنظیمات ایزوی درون خود دوربین روشن کنم. حالا هر چه ایزو بیشتر شده و به 3200، 6400 و پس از آن می رسد، نویز در تصاویر مشاهده شده و کیفیت خود را از دست می دهند.

NIKON D800E + 50mm f/1.4 @ 50mm, ISO 100, 1/25, f/11.0

البته عدم تغییر ایزو به چند دلیل بحث برانگیز است. نکته مهم این است که پیش نمایش تصاویر سخت تر شده و همچنین زمان بیشتری را باید برای پردازش تصویر منتظر بمانید. به علاوه، بیشتر نرم افزارهای پس پردازش برای افزایش درخشش و روشنایی تصویر ساخته نمی شوند، بنابراین ممکن است هنگام بازیابی جزئیات بخش های سایه، برخی از تغییر رنگ ها یا مصنوعات دیگر را مشاهده کنید.

البته به نظر من نیازی نیست نگران این موضوع باشید. به نظر من تنها جایی که باید در مورد افزایش ایزو نگرا باشید عکاسی از ستارگان است. در آنجا، عکاسی با ایزوی بسیار زیاد می تواند نویزهای رنگی را در میان ستارگان به وجود بیاورد، در حالی که عکس گرفتن با استفاده از ایزوهای پایین تر باعث می شود در مرحله پردازش نیز جزئیات تصویر از بین نرود.

در غیر این صورت، کار خود را ساده تر کرده و نگران تغییر ایزو نباشید. از این گذشته، درخشان کردن یک عکس در پس پردازش به شما کیفیت بهتری نسبت به افزایش ایزو در دوربین نمی دهد. این فقط از جزئیات در بخش های هایلایت محافظت می کند، بدون اینکه به کیفیت تصویر آسیبی برساند.

اگر صحنه ای مانند ستارگان را که در آن نقاط برجسته نیاز به مراقبت ویژه دارند را برای عکاسی انتخاب نکرده اید، دیگر مزایای بزرگی به همراه نخواهد داشت.

باقی تنظیمات دوربین

تنظیمات فوق در مورد نوردهی بسیار مهم است، اما چند تنظیم دیگر نیز در دوربینتان وجود دارد که در صورت اعمال درست آنها به حداکثر کیفیت تصویر در عکاسی خواهید رسید.

مکانیزم شاتر

مقایسه این سه یک مقوله جداگانه است که در این مطالب این مقاله نمی گنجد، اما به طور خلاصه هنگامی که نور مصنوعی در عکس شما وجود دارد از شاتر مکانیکی استفاده کنید و در غیر این صورت، شاتر الکترونیکی یا EFCS عملکرد بسیار بهتری خواهد داشت ( البته اگر دوربین شما از شاتر الکترونیکی پشتیبانی می کند ).

قفل آینه

در کنار استفاده صحیح از شاتر مکانیکی یا الکترونیکی، شما همچنین باید از لرزش آینه ی درون دوربین نیز خلاص شوید ( البته فقط در دوربین های DSLR ). این خیلی هم سخت نیست، می توانید برای این منظور تنها از یک سه پایه استفاده کنید.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

مقایسه فایل های خام 12-Bit و 14-Bit

پس سعی کنید اگر دوربین شما از عکس های 14 بیتی خام پشتیبانی می کند، عکس هایتان را به هیچ عنوان با تنظیمات 12 بیتی ثبت نکنید.

از بین این سه نوع فشرده سازی، تنظیمات losslessly compressed باعث می شود جزئیات بسیار زیادی را در عکس هایتان از دست بدهید. این توصیه جدی من است که از این گزینه به هیچ عنوان استفاده نکنید.

در نسخه فشرده شده به لبه ساختمان ها توجه داشته باشید. به طور کلی تفاوت زیادی در حالت فشرده شده و نشده وجود ندارد، اما پیشنهاد من استفاده از حالت فشرده شده است؛ البته اگر دوربینتان از این حالت پشتیبانی کند.

کاهش نویز در عکاسی لانگ اکسپوژر

هنگامی که با سرعت شاتر خیلی طولانی عکاسی می کنید، یکی از تنظیمات مهم در دوربین را باید در نظر داشته باشید، کاهش نویز در عکاسی لانگ اکسپوژر یا Long Exposure Noise Reduction.

پیشنهاد نویسنده :

با فعال شدن این گزینه، دوربین دو عکس پشت سر هم می گیرد. اولیبا نور زیاد و در واقع با نوردهی که تصویر شما باید داشته باشد،و دومی به صورت یک قاب تیره، که در آن پرده شاتر پایین آمده و جلوی سنسور را می پوشاند. سپس دوربین شما از قاب تاریک برای کم کردن نویز و پیکسل های داغ از عکس اصلی استفاده می کند. این تکنیک در واقع با استفاده از ادغام تصاویر در یکدیگر اتفاق می افتد.

البته که ثبت یک عکس با سرعت شاتر 30 ثانیه با استفاده از این تکنیک یک دقیقه طول می کشد.

ترکیب و ادغام تصاویر

اگر همه موارد فوق برای شما کافی نبود، عمیق ترین روش برای بهبود و رسیدن به حداکثر کیفیت تصویر در عکاسی ، ترکیب و ادغام چندین عکس با یکدیگر است.

این می تواند اشکالات مختلفی نیز داشته باشد. بدیهی ترین مورد استفاده آن ایجاد تصاویر پانوراما است، زیرا می توانید وضوح عکس را به طرز چشمگیری افزایش دهید، بدون اینکه نوردهی طولانی حتی داشته باشید. البته دوختن عکس ها به یکدیگر نیز کاری زمان بر و سخت است.

عکاسی HDR نیز یکی دیگر از موارد استفاده این تکنیک است. در شرایطی با کنتراست بالا، به طور هم زمان ثبت جزئیات در بخش های هایلایت و سایه تصویر به طور همزمان بدون مخلوط کردن عکس ها با یکدیگر ممکن نیست. HDR محدوده داینامیکی تصویر شما را افزایش می دهد، و هنگامی که به درستی انجام شود، نویز تصویر نیز کاهش می یابد.

ترکیب تصاویر همچنین به شما کمک می کند در یک منظره گسترده بتوانید تمام عناصر را در کانون فوکوس قرار دهید. در واقع شما هر سری فوکوس را روی بخشی مشخص از تصویر تنظیم می کنید و سپس آنها را با یکدیگر ترکیب و ادغام می کنید. این باعث می شود نه تنها عمق میدان در عکس شما کاملا دست خودتان باشد، بلکه تمام نقاط آن بسیار شارپ خواهند بود.

سرانجام، می توانید چندین عکس را با مقادیر بالاتر ایزو تهیه کرده و آنها را با هم ترکیب و ادغام کنید تا جزئیات بیشتری هم داشته باشید. این مخصوصاً برای چیزی مانند عکاسی از کهکشان راه شیری بسیار مفید است، همانطور که اخیراً درباره آن نوشتم.

چند نوع دیگر از ترکیب تصویر نیز وجود دارد، اما اینها مهمترین آنها از نظر کیفیت تصویر هستند.

سوال واقعی این است که آیا شما باید واقعاً هر کدام از این موارد را عملی کنید یا نه. پاسخ من این است که به طور پیش فرض شما نیازی به این کار ندارید. ترکیب عکس نیز سختی های خود را دارد، برای مثال، هیچ یک از عناصر حتی ذره ای نباید تغییر مکان داشته باشند، همچنین تغییر نوردهی نیز ممکن است کارتان را خراب کند.

NIKON D800E + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 100, 1/10, f/16.0
یک تصویر با وضوح فوق العاده 231 مگاپیکسل، با تکنیک پانوراما

عملیات پس پردازش تصویر

اگر تا به حال ویرایش های زیادی را روی یک پرونده JPEG انجام داده اید، خواه به طور مستقیم ( مانند Photoshop ) یا غیرمستقیم ( مانند Lightroom )، خودتان را در دردسر انداخته اید ! JPEG به خودی خود خوب به نظر می رسد، اما هنگامی که در پس پردازش روی آن تغییراتی را ایجاد می کنید، ممکن است مشکلات زیادی را سر راهتان داشته باشید.

در همین راستا، مطمئن شوید که همیشه در یک فضای رنگی بزرگ ویرایش می کنید که هیچ رنگی اشباع نشده باشد، چیزی مانند ProPhoto RGB یا موارد مشابه. از این مهم تر این است که حتما تصاویر خود را در یک محیط 16 بیتی ویرایش کنید و به هیچ عنوانت از 8 بیت استفاده نکنید.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

در اصل، این بدان معناست که اگر عکسی را توسط نرم افزار لایت روم یا سایر نرم افزارها به نرم افزار Photoshop یا سایر نرم افزارها برای ادامه ویرایش ارسال می کنید ، باید با فایلهای 16 بیتی ProPhoto TIFF این کار را انجام دهید. کار کردن روی یک تصویر 8 بیتی می تواند فضای تصویر شما را موج موج کنید. با فضاهای رنگی کوچکتر نیز، مانند sRGB، به طور دائم رنگ های خاصی را در تصویر خود خواهید داشت.

NIKON D7000 + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 3200, 1/100, f/2.8

البته بهتر است تصاویر پردازش نشده و فشرده نشده را هیچگاه پاک نکنید، با اینکه این تصاویر معمولا حجم بسیار زیادی دارند، اما نگه داشتن آنها خالی از لطف نیست. تصاویر فشرده شده JPEG انعطاف پذیری بسیار کمتری نسبت به تصاویر TIFF دارند.

اما خب این را هم فراموش نکنید که ویرایش تصویر یک مرحله کاملا شخصی و سلیقه ای است. شما می توانید به هر شکلی که می خواهید تصویرتان را پردازش کرده و خروجی بگیرید.

اما یک نکته بسیار مهم این است که خوب است مانیتور خود را در همان ابتدا کالیبره کنید. من مطمئن هستم که قبلاً آن را انجام داده اید، اما اگر اینطور نیست، برای ویرایش رنگ هایی که قصد ویرایش آن را دارید، این کار ضروری است.

بهینه سازی برای خروجی و پردازش تصویر

اکنون که تمام مراحل را طی کرده اید، باید خودتان را آماده کنید تا تصاویرتان را با حداکثر کیفیت ممکن خروجی بگیرید. اجازه دهید کیفیت تصویر شما بالاترین حد خود را داشته باشد تا در هنگام چاپ در سایزهای بزرگ به مشکلی نخورید.

دو مرحله اصلی در اینجا شارپ کردن تصویر ( از جمله کاهش نویز ) و اعمال پروفایل های رنگی مناسب است. من با شارپ کردن شروع می کنم.

افزایش شارپنس و کاهش نویز

در مورد تنظیمات شارپنس مطلوب در مرحله پس پردازش، فلسفه های مختلف زیادی وجود دارد. من صرفا به افزایش میزان شارپنس به صورت نرم افزاری بسنده نمی کنم، چرا که اکثر مواقع این کار نتیجه خوبی نخواهد داشت. درعوض، شارپ کردن اصولی نیازمند گذراندن سه مرحله است که در پایین مشاهده می کنید :

NIKON D7000 + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 100, 1/320, f/3.5

تبدیل پروفایل های رنگی

به عنوان آخرین نکته، که خیلی هم مهم نیست، تبدیل پروفایل های رنگی تصویر شماست.

برای استفاده در وب یا نمایشگر، این تنظیمات بسیار آسان است، تنها باید از sRGB JPEG استفاده کنید، تقریباً همیشه این موضوع صادق است. هر چیزی غیر از sRGB احتمالاً حداقل برای برخی از کاربران ( کسانی که از مرورگرها یا نمایشگرهای قدیمی استفاده می کنند ) رنگ های عجیب و غریبی ایجاد می کند، و چیزهای دیگری غیر از JPEG احتمالاً فضای بسیار زیادی از هارد دیسکتان را به خود اختصاص می دهد.

برای چاپ اما، این داستان کمی دشوار است. ایده آل ترین روش برای یافتن فضای دقیق رنگ در ترکیب جوهرهای چاپ با یکدیگر، و همچنین برای پیاده شدن روی کاغذ، یا از طریق استفاده از پروفایل های ICC بصورت آنلاین است.

سپس فایل TIFF 16 بیتی را با مشخصات ICC جوهر و کاغذ خروجی بگیرید. لایت روم به شما اجازه نمی دهد که مستقیماً این کار را انجام دهید، بنابراین باید یک فایل TIFF 16 بیتی در ProPhoto را ویرایش کنید، سپس در فتوشاپ یا نرم افزارهای دیگر باز کرده و از پروفایل های ICC برای آن استفاده کرده و خروجی بگیرید.

NIKON Z 7 + NIKKOR Z 14-30mm f/4 S @ 14mm, ISO 200, 1/5, f/5.6

اگر می خواهید روشی ساده تر داشته باشید، اگرچه ممکن است برخی از رنگ ها را از دست بدهید، کافی است عکسی را خروجی بگیرید که با مشخصات دستگاه چاپگر هماهنگ شده باشد. سپس در صورت وجود گزینه ” color correction ” آزمایشگاه را انتخاب کنید، جایی که آنها اساساً مراحل فوق را برای شما به صورت خودکار و سریع انجام می دهند.

این ساده ترین راه برای به دست آوردن رنگ هایی است که مطابق با مانیتور شما باشد، با کمترین اشتباه ممکن. به همین دلیل است که من آن را به اکثر عکاسان، به ویژه آنهایی که در ابتدای کار هستند توصیه می کنم. با این حال، مطمئناً روش دستی رنگ های لطیف تر و بهتری را برایتان به ارمغان خواهد آورد.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

نتیجه گیری و جمع بندی

اطلاعات فوق تاثیر بسیار زیادی روی به دست آوردن حدکاثر کیفیت ممکن تصویر در عکاسی دارد، و فکر می کنم برای عکاسان مفید باشد که هدف خود را جستجو کنند. در پایان، هرچند اینها مهم ترین قسمت های عکاسی نیستند، امایک تصویر با کیفیت بالا بسیار بهتر از یک تصویر خیلی خوب از نظر فنی و هنری، اما با کیفیت بسیار پایین است.

بنابراین، سعی کنید تمام این نکات را از این به بعد در عکاسی تان رعایت کنید، مطمئن شوید که اصول اولیه را به دست آورده اید. نور، ترکیب، تنظیمات نوردهی و پس پردازش و ویرایش، همه چیز در اینجا بسیار مهم است.

حالا سعی کنید برخی از این تکنیک ها را برای خودتان امتحان کنید و بدانید که کدام یک از آنها به راحتی برای شما قابل انجام دادن است. قطعا ارزش امتحان کردن را خواهد داشت.

اما چرا ؟ خب بسیار ساده است، برای من، عکاسان باید برای هر عکس بهترین نتیجه ممکن را داشته باشند. نه، شما همیشه وقت ندارید که همه چیز را به صورت کامل رعایت کنید. و مطمئناً، بعضی از صحنه ها برای عکس گرفتن دشوار هستند و رعایت این نکات در آنها شاید کار ساده ای نباشد.

اما اگر می توانید، آنها را امتحان کنید. مطمعنا پشیمان نخواهید شد.

امیدوارم مقاله ” حداکثر کیفیت در عکاسی : چگونه رزولوشن عکس هایمان را بیشتر کنیم ؟ “ برای شما مفید بوده باشد. نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید. همچنین اگر پرسشی داشتید، آن را در بخش نظرات همین پست مطرح کنیدفرقی نمی کند که شما یک عکاس مبتدی یا نیمه حرفه ای باشید، ما در اینجا چند نکته طلایی و بسیار کاربردی را برای شما آورده ایم، که با کمک آن ها می توانید مهارت و توانایی عکاسی خود را به سطوح بالاتر ارتقا دهید؛ و عکاسی حرفه ای کنید.

ما در این مطلب، درباره سرعت شاترهای مختلف، مقادیر مختلف ایزو، نحوه عکاسی در شب، طریقه نورگیری در فضاهای مختلف و حتی استفاده از فیلترهایی مانند فیلتر پلاریزه و مزیت استفاده از آنها را توضیح خواهیم داد. با خواندن این 10 تکنیک شما می توانید وارد دنیای عکاسی حرفه ای شوید.

1- هنگام عکاسی از لرزش دوربین جلوگیری کنید

عکاسی حرفه ای

اولین درس در عکاسی حرفه ای، جلوگیری از لرزش دوربین است. لرزش که باعث تار شدن عکس ها می شود، می تواند هر عکاسی را آزار دهد. در اینجا می خواهیم چند راهکار برای جلوگیری از لرزش دوربین ارائه دهیم.

اول از همه، شما باید روش صحیح  در دست گرفتن دوربین عکاسی را یاد بگیرید. هنگام در دست گرفتن دوربین، از هر دو دست خود استفاده کنید؛ یک دست را در اطراف بدنه دوربین و دست دیگر را در اطراف لنز خود قرار دهید. همچنین برای احتیاط بیشتر و جلوگیری از افتادن دوربین، بهتر است دوربین را نزدیک بدن خود نگه دارید.

اگر شما سه عکاسی ندارید و می خواهید دوربین را در دستتان نگه دارید و عکس بگیرید، باید از سرعت شاتری استفاده کنید که برای فاصله کانونی لنز شما مناسب باشد.

اگر سرعت شاتر بسیار پایین باشد، هر حرکت ناخواسته باعث می شود که کل عکس شما تار شود. با یک حساب سرانگشتی می توان فهمید که برای کم شدن تاری عکس ها نباید با سرعت شاتری که از فاصله کانونی شما کمتر است، عکاسی کنید. رابطه بین فاصله کانونی و سرعت شاتر به صورت زیر است:

1 / فاصله کانونی (به میلی متر) = حداقل سرعت شاتر (در ثانیه)

به عنوان مثال، اگر شما از یک لنز 100 میلی متری (یعنی لنزی با فاصله کانونی 100) استفاده می کنید، سرعت شاتر شما نباید کمتر از 1/100 ثانیه باشد.

با این وجود، اگر برای شما امکان پذیر است، از یک یا مونوپاد استفاده کنید.

2- یاد بگیرید که از استفاده کنید

عکاسی حرفه ای

برای اینکه عکس های شما از نظر نوردهی (exposure) و ظاهر کلی عالی به نظر برسند، در عکاسی حرفه ای باید سه اصل را به کار بگیرید: دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو (ISO).

از طرفی باید ارتباط بین این سه مورد را بفهمید و یاد بگیرید. هنگامی که می خواهید از دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو استفاده می کنید، حداقل باید یکی از آنها را تنظیم کنید تا به نتایج مورد نظر خود برسید.

3- از فیلتر پلاریزه استفاده کنید

عکاسی حرفه ای

اگر شما فقط می توانید یک فیلتر برای لنز دوربین خود خریداری کنید، بخرید. ما فیلترهای پلاریزه دایره ای را به شما پیشنهاد می کنیم زیرا این فیلترها به دوربین اجازه می دهند تا از نورسنجی TTL (از طریق لنز) مانند نوردهی خودکار استفاده کند. فیلترهای پلاریزه باعث کاهش بازتاب ها از سطح آب، فلز و شیشه می شود. این رنگ آسمان و شاخ و برگ های درختان را بهبود می بخشند؛ و باعث می شوند که عکس های شما فوق العاده شوند. گذشته از همه این موارد، فیلترهای پولاریزه از لنز دوربین شما هم محافظت می کنند.

4_ در تصاویر خود حس عمق ایجاد کنید

عکاسی حرفه ای

هنگامی که عکاسی منظره می کنید، ایجاد حس عمق در تصاویر باعث می شود که عکس های شما بسیار جذاب شوند، به طوری که بیننده حس کند که در آن مکان حضور دارد. برای گرفتن عکس های پانوراما از یک لنز واید استفاده کنید. همچنین برای رسیدن به یک پیش زمینه و پس زمینه شارپ در این مدل عکس ها، از یک عدد دیافراگم بزرگ مانند f / 16 یا بزرگ تر استفاده کنید. قرار دادن یک سوژه یا یک شخص در پیش زمینه عکس به شما کمک می کند تا یک حس مقیاس در تصاویر ایجاد کنید و به این طریق می توانید فاصله زیاد بین سوژه و منظره را نشان دهید.

همچنین اگر قرار است در فضای بسته کار عکاسی انجام دهید بهتر است برای جذابیت تصویر از ها و فون عکاسی استفاده کنید.

زمانی که از سرعت شاترهای پایین استفاده می کنید، باید مراقب باشید که دستتان نلرزد؛ چون باعث می شود که عکس های شما تار بیافتد. برای حل این مشکل، بهتر است که در صورت امکان از یک سه استفاده کنید.

5_ از پس زمینه های ساده در عکس ها استفاده کنید

عکاسی حرفه ای

در عکاسی دیجیتال، رویکرد ساده معمولا بهترین روش است. شما باید تصمیم بگیرید که چه چیزهای در عکس شما بیاید و چه چیزهایی نیاید.

در صورت امکان در عکس ها، یک ساده را انتخاب کنید؛ مثلا می توانید از رنگ های خنثی مانند خاکستری و کرمی و یا از الگوهای ساده به عنوان پس زمینه عکس خود استفاده کنید. با انجام این کار شما توجه بیننده را به نقطه کانونی تصویر جلب می کنید نه یک ساختمان عجیب و غریب و یا رنگ های تند و عجیب در پس زمینه عکس. انتخاب پس زمینه ساده برای عکس به ویژه در یک عکس که در آن مدل خارج از مرکز عکس قرار گرفته است بسیار حیاتی است.

6- از فلاش داخلی دوربین استفاده نکنید

عکاسی حرفه ای

استفاده از فلاش داخلی دوربین می تواند عکس های شما را غیر طبیعی و زننده کند؛ خصوصا عکس های پرتره ای که در فضای بسته گرفته می شوند. برای اینکه بدون استفاده از فلاش در فضای بسته عکاسی کنید، راه های مختلفی هست. یکی از این راه ها به صورت زیر است.

ابتدا دکمه ایزو را فشار دهید. معمولا اگر مقدار ایزو را بین 800 تا 1600 تنظیم کنید، سرعت شاتر انتخابی شما باید بالا باشد. سپس از بازترین دیافراگم ممکن استفاده کنید. به این ترتیب نور بیشتری به سنسور می رسد و شما یک پس زمینه تار خوب در عکس خواهید داشت. استفاده از یک سه پایه عکاسی یا یک دارای لرزشگیر هم یک راه عالی برای جلوگیری از تاری عکس است.

اگر شما حتما باید از فلاش استفاده کنید، از با سر چرخان استفاده کنید تا بتوانید سر آنها را بچرخانید، و نور آنها را به سمت سقف بتابانید؛ تا به این طریق نور به صورت مستقیم به سوژه شما برخورد نکند.

7_ ایزو مناسب را انتخاب کنید

عکاسی حرفه ای

تنظیمات (ISO) مشخص می کند که دوربین شما چقدر به نور حساس است. مقدار ایزویی که ما انتخاب می کنیم به شرایط محیط بستگی دارد. زمانی که هوا تاریک است شما باید مقادیر بالای ایزو را انتخاب کنید، مثلا یک مقداری بین 400 تا 3200. با انجام این کار دوربین به نور حساس تر می شود؛ یعنی نور بیشتری وارد دوربین می شود و سپس می توانید از تار شدن عکس جلوگیری کنید. در روزهای آفتابی شما می توانید مقدار ایزوی 100 را انتخاب کنید یا از تنظیمات خودکار استفاده کنید؛ چون که در این شرایط نور محیط زیاد است.

8- در عکاسی از سوژه متحرک، از تکنیک پنینگ استفاده کنید

عکاسی حرفه ای

اگر می خواهید از یک سوژه در حال حرکت عکس بگیرید، از استفاده کنید. برای استفاده از این تکنیک، سرعت شاتر را حدودا دو stop پایین تر از سرعت شاتر در شرایط نرمال، انتخاب کنید. مثلا به جای استفاده از سرعت شاتر 1/250، سرعت 1/60 را به کار ببرید. دوربین خود را به سمت سوژه بگیرید و دوربین را همراه با سوژه در حال حرکت با همان سرعت و به همان سمتی که سوژه می رود حرکت دهید؛ و در این حین دکمه شاتر را فشار دهید.

برای جلوگیری از لرزش دوربین و ایجاد خطوطی که حرکت سوژه را به صورت واضح نشان می دهند، از یک سه یا یک استفاده کنید.

9_ سرعت شاترهای مختف را امتحان کنید

عکاسی حرفه ای

نترسید و سرعت شاترهای مختلف را امتحان کنید تا به نتیجه های جالبی در عکس های خود برسید. هنگامی عکاسی در شب، از سه پایه استفاده کنید؛ و با سرعت شاتر 4 ثانیه عکس بگیرید. در نتیجه، خواهید دید که حرکت سوژه همراه با رد نور در عکس شما ثبت شده است. اگر یک سرعت شاتر سریع تر مانند 1/25 ثانیه را انتخاب کنید، رد نور در عکس به صورت کشیده یا روشن نمی افتد؛ در عوض شما حرکت سوژه را در عکس خود به صورت ثابت، ثبت می کنید.

سعی کنید ترکیب بندی های دیگری را هم امتحان کنید؛ مانند سوژه های متحرک یا پس زمینه هایی مانند امواج ساحل، جمعیت مردمی که پیاده روی می کنند و ماشین های در حال حرکت. در هر کدام از این مثال ها برای ثبت حرکت تار سوژه و یا عکس های فوری که همه چیز را به سرعت در طول زمان ثابت می کند، سرعت شاترهای مختلفی را امتحان کنید.

زمانی که برای تار شدن حرکت از سرعت شاتر پایین استفاده می کنید، بسیار مهم است که برای از بین بردن لرزش دست، دوربین را ثابت نگه دارید.

عکاسی حرفه ای

این قانون به شما کمک می کند تا با استفاده از یکی از کاربردی ترین و موثرترین قوانین ترکیب بندی در عکاسی حرفه ای، تصاویر چشمگیری ثبت کنید. اگر می خواهید عکس هایی بگیرید که دیگران را با دیدن آنها شگفت زده کنید، از قانون یک سوم در عکاسی استفاده کنید. این قانون، یک راز ترکیب بندی است که باید از آن به بهترین شکل ممکن به نفع خود استفاده کنید؛ تا عکس های شما جذاب تر به نظر برسند.

برای استفاده از قانون یک سوم، فرض کنید که یک عکس را با چهار خط فرضی، دو خط به صورت افقی و دو خط دیگر به صورت عمودی، به نه مربع با اندازه مساوی تقسیم کنیم. بعضی از عکس ها، با قرار دادن نقطه کانونی در مربع مرکزی عالی می شوند؛ (نقطه کانونی در عکاسی، قسمتی از سوژه اصلی عکس و اولین نقطه ای است که نگاه بیننده را به خود جلب می کند.) اما قرار دادن سوژه یا نقطه کانونی خارج از مربع مرکزی و واقع در یکی از نقاط تقاطع خطوط، غالبا یک عکس بسیار زیبا ایجاد می کند.

وقتی که شما یک عکس را با استفاده از قانون یک سوم ترکیب بندی کنید، فریم عکس شما، چشم بیننده را خیره خواهد کرد. عکسی که توسط این قانون، ترکیب بندی شده باشد، معمولا جالب تر و چشمگیرتر از عکس های دیگر است.

منبع: youtube.com

مطالب پرطرفدار سایت:

  1. بهترین دوربین های گوشی برای عکاسی در سال 2021
  2. دوربین های مدرابسته IP چگونه کار می‌کنند؟
  3. چگونه بفهمیم در خانه دوربین مداربسته روشن است؟
  4. راهنمای خرید دوربین کانن
خروج از نسخه موبایل