مقدار مصرف کود کبوتر برای درخت پسته چقدر است؟
فضله کبوتر یا مدفوع کبوتر را به عنوان کود برای درختان مختلف استفاده می کنند. کود کبوتر کمپوست شده، یکی از بهترین انواع کودهاست. از فضله یا مدفوع کبوتر برای ساخت کمپوست از زباله‌ها استفاده می شود. اضافه کردن فضله کبوتر به زباله ها باعث فساد سریعتر در کمپوست سازی میشود و در نتیجه کودی هم که به دست می‌آید کود بسیار با کیفیتی است. مقدار مصرف کود کبوتر برای درخت پسته و قیمت نهال های مختلف؛ موضوع این مقاله است.
کود کبوتر برای پسته
فضله یا مدفوع کبوتر دارای سه عنصر حیاتی مفید برای گیاهان است. این سه عنصر عبارتند از: نیتروژن، فسفر و پتاسیم. بسیاری از گیاهان و درختان برای رشد به کودهای کامل نیازمند هستند، کود کبوتر می‌تواند قسمتی از نیاز این گیاهان و درختان به نیتروژن، فسفر و پتاسیم را تأمین کند. عناصر کمیاب در فضولات کبوتر بیشتر از کود اسب یا گاو است. این به دلیل ویژگی های تغذیه ای و ساختار سیستم هضم پرندگان است. محتوای نیتروژن در امرار معاش کبوترها ۴ برابر کود اسب و فسفر آن ۸ برابر کود گاوی است. با استفاده صحیح از فضولات کبوتر، ساختار خاک و ترکیب شیمیایی آن بهبود می یابد و مواد مغذی اشباع می شوند که باعث افزایش فعالیت بیولوژیکی خاک می شود.
موارد استفاده کود کبوتر
این کود برای گیاهان بوته ای مانند گوجه فرنگی، هندوانه، بادنجان، گل رز و دیگر گیاهان نیازمند به خاک غنی، بی نظیر است. کود کبوتر برای درختان میوه ای نظیر انگور، سیب و هلو نیز بسیار مفید است. همچنین از کود کبوتر برای درخت پسته نیز به دلیل دارا بودن مواد مغذی مفید به وفور استفاده می شود. یکی از موارد استفاده منحصر به فرد از این کود در جالیزکاری و کاشت خربزه است. از فواید کود کبوتر خاصیت ضد انگل بودن آن و ترد و نرم کردن خاک جالیز است.
از فضله کبوتر به غیر از به کاربردن آن به عنوان کود و نگهداشتن خاک در وضعیت عالی، در صنعت دباغی، چرم سازی و ساخت باروت نیز استفاده می شود.
مضرات استفاده از کود کبوتر
در کنار فواید این کود برای گیاهان باید به مضرات آن هم پرداخته شود. یکی از مضرات این کود استفاده بیش از حد آن است که ممکن است ریشه گیاهان را بسوزاند یا آسیب جدی به گیاه وارد کند. همچنین بهتر است از فضله تازه کبوتر استفاده نشود زیرا دارای مقادیر زیادی آمونیاک است. از کود کبوتر نباید برای گیاهان چمنی، گلهای آپارتمانی و کاکتوس استفاده شود.
یکی دیگر از مضرات استفاده از فضله کبوتر امکان انتقال بیماری های مشترک بین انسان وکبوتر است که در صورت استفاده نادرست و عدم رعایت موارد بهداشتی در استفاده از مدفوع این حیوان می تواند خطرات زیادی برای انسان داشته باشد. شایعترین بیماری‌هایی که بین انسان و کبوتر مشترک است عبارتند از: آنفولانزا، کلامیدیوز، کریپتوسپوریدیوز، ژیاردیا، مایکوباکتریوم، آلوئولیت آلرژیک، کمپیلوباکتر، نیوکاسل، توکوپلاسموز، سالونلوز، هیستوپلاسموز، پسیتاکوزیس.
اگر کبوتری به یکی از این بیماری‌ها مبتلا باشد، تماس دست انسان با فضله کبوتر یکی از راه‌های سریع ابتلا به بیماری است، بعضی از این ویروس‌ها مدت‌ها در زیر خاک زنده هستند و منتظر وارد شدن به بدن قربانی می‌مانند.
ترکیب فضله کبوتر
ترکیب شیمیایی مدفوع کبوترها به آنچه این پرندگان تغذیه می کنند بستگی دارد. رژیم گیاهی و لوبیایی کبوترها منجر به افزایش نیتروژن می شود. غلات با مواد افزودنی گچ، به افزایش پتاسیم و کلسیم در ترکیب کود کمک می کند. سایر مواد معدنی موجود در کود کبوتر عبارتند از: منیزیم، منگنز، آهن، کلسیم، مولیبدن، گوگرد و بور.
هنگام ذخیره فضولات کبوتر به شکل خام ، قسمت عمده ای از خواص مفید به زودی از بین می رود. کود باید بدون دسترسی به رطوبت خشک شده در یک اتاق قرار داده شود. در بسیاری از کشورهای جهان، کود کبوتر پس از خشک شدن به صورت پودر خرد شده و هنگام استفاده برای تغذیه درختان به نسبت ۱ به ۱۰ در آب محلول می شود.
از کود کبوتر به صورت خشک به شکل پانسمان اغلب برای محصولات ریشه ای، درختان میوه و بوته های توت استفاده می شود.
مقدار مصرف کود کبوتر برای درخت پسته
مقدار کود استفاده شده در زیر درخت پسته به سن آن بستگی دارد. برای یک نهال کوچک حدود ۴ کیلوگرم و برای درخت بزرگتر حدود ۱۵ کیلوگرم در هر فصل کافی است. کود کبوتر در بهار یا پاییز استفاده می شود. این کود باید به طور مساوی در اطراف ساقه در دایره ای به شعاع حدود ۱ متر و در لایه ۱۰ سانتی متری خاک پراکنده شود. از کود کبوتر به صورت مایع نیز استفاده می شود. اعتقاد بر این است که استفاده از محلول به دلیل اثردهی سریعتر موثرتر از کود خشک است.
به طور متوسط، یک کبوتر بالغ سالانه سه کیلوگرم مدفوع تولید می کند. از آنجا که این پرندگان بصورت جمعی زندگی می کنند، می توان مقدار قابل توجهی از مواد آلی را از محل زندگی آنان جمع آوری کرد. برای حفظ خواص مفید کود، لازم است که آن را به درستی ذخیره کرد. کود کبوتر را به دو صورت خشک یا مایع ذخیره می کنند.
مقدار مصرف کود کبوتر برای هر درخت چقدر می باشد؟
از میان مواد غذایی اصلی (یعنی: نیتروژن، فسفر و پتاسیم) درختان میوه، به‌طور معمول تا آغاز باروری، تنها به نیتروژن اضافی نیاز دارند و مقدار فسفر و پتاسیم موجود در خاک برای تامین نیازهای آنها تا آن زمان کافی است، مگر اینکه خاک از نظر این دو عنصر، کمبودی داشته باشد.
برای اضافه کردن نیتروژن به خاک، فرمولی کلی و بسیار تقریبی توسط باغداران به کار گرفته میشود. طبق این فرمول، باید بر حسب میزان رشد، در هر سال ۶۰ تا ۹۰ گرم نیتروژن خالص تا حداکثر ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ گرم به ازاء هر سال سن، به هر درخت داده میشود. بدین ترتیب، یک درخت پاکوتاه به ازاء هر سال سن خود ۶۰ گرم (تاحداکثر ۵۰۰ گرم) و یک درخت قوی و پررشد به ازاء هر سال سن خود ۹۰ گرم (تا حداکثر ۱۰۰۰ گرم) نیتروژن در سال دریافت خواهد کرد و پس از رسیدن به میزان حداکثر، مقدار کود دریافتی سالانه‌ی آنها به ترتیب ۵۰۰ و ۱۰۰۰ گرم ثابت خواهد ماند که باید در دو یا سه نوبت، یکی در اول بهار و یک تا دوبار در طول فصل رویش، به درخت داده شود.
میزان مصرف کودهای فسفره و پتاسه، برحسب نوع گیاه و مقدار این کودها در خاک، ۵۰ تا ۱۵۰ کیلو در سال در هکتار می‌باشد. برای مصرف، باید کودها با خاک زیر سایه‌انداز درخت مخلوط گردند و درخت مورد نظر، در صورت امکان، بی‌درنگ آبیاری شود.
عناصر کم‌مصرف مانند آهن، روی، منیزیم و غیره را باید تنها در صورتی به خاک اضافه کرد که علایم کمبود آنها در باغ دیده شود. برای تعیین مقدار مورد لزوم از عناصر یاد شده، بهترین راه تجزیه برگ درختان و اندازه گیری مقدار عنصر مورد نظر و مقایسه آن با مقدار یک گیاه سالم و یا با اعداد جداول خاصی که برای این کار وجود دارند می‌باشد.
کودهای حیوانی دارای ارزش غذایی چندانی نیستند و بیشتر به‌خاطر بهبود خواص فیزیکی خاک و بالابردن قدرت نگهداری آب مورد مصرف قرار می‌گیرند. بر حسب میزان مواد آلی موجود در خاک، مصرف ۴۰ – ۱۰ تن کود دامی پوسیده در سال در هر هکتار باغ توصیه شده است.
در بسیاری از موارد، کشت کود سبز، به ویژه گیاهان یکساله تیره‌ی لوبیاسانان که قدرت تثبیت نیتروژن هوا را دارند، در باغ توصیه میشود. این گیاهان هنگامی که در آخر فصل رشد به‌وسیله‌ی شخم با خاک مخلوط شوند، اولا مانند کودهای دامی، خواص فیزیکی خاک را بهبود می‌بخشند و ثانیا با رها کردن نیتروژن تثبیت شده‌ی خود در خاک حاصلخیزی آن را بالا می‌برند.
منبع: