ارث گزارش کرد، نتایج این تحقیق نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض فضا‌های سبز می‌تواند در به تاخیر انداختن زوال شناختی کمک کند و این کشف هیجان‌انگیز فقط در مورد افراد مسن نیست، بلکه برای گروه‌های خاصی از مردم اهمیت ویژه‌ای دارد.
زندگی در محله‌های سرسبزتر در دوران میانسالی ممکن است نرخ زوال شناختی سالانه را تا ۸ ماه کاهش دهد.
جالب توجه است، این وضعیت برای افرادی که در محله‌هایی با وضعیت اجتماعی و اقتصادی پایین و مناطق پرجمعیت زندگی می‌کنند، بیشتر خواهد بود. زوال شناختی در این دسته از جوامع شایع‌تر است و فضای سبز را به راه‌حلی غیرمنتظره و در عین حال امیدوارکننده تبدیل می‌کند.
این تحقیق همچنین جزء ژنتیکی مهم مرتبط با بیماری آلزایمر را مورد توجه قرار داد. افرادی که دارای ژن APOE-ɛ ۴ هستند (مرتبط با افزایش خطر ابتلا به آلزایمر) مزایای شناختی قابل‌توجهی از قرار گرفتن در معرض سبز نشان دادند.
ناقلین APOE-ɛ ۴ که در محله‌های سبزتر زندگی می‌کردند، کاهش سه برابری در کاهش شناختی در مقایسه با آن‌هایی که ژن را نداشتند، نشان دادند.
این نتایج یافته‌های تحقیق قبلی که به ارتباط بین قرار گرفتن در معرض فضای سبز محدود در دوران میانسالی و کاهش عملکرد شناختی از طریق افسردگی اشاره کرده بود را گسترش می‌دهد.
نتایج کنونی اهمیت اولویت‌بندی حفظ و ایجاد فضای سبز را برجسته می‌کند.
با در نظر گرفتن موارد فزاینده ابتلا به بیماری آلزایمر و زوال عقل، فضا‌های سبز ممکن است کلیدی برای به تاخیر انداختن یا جلوگیری از این شرایط، به ویژه در میان جوامع در معرض خطر باشد.
محققان اظهار کردند که نتایج ما حیاتی است، زیرا مزایای شناختی افزایش قرار گرفتن در معرض فضای سبز در سطح جمعیت، به ویژه در میان گروه‌های آسیب‌پذیر را پیشنهاد می‌کند.
بنابراین، آیا زمان انقلاب سبز فرا رسیده است؟ همانطور که نتایج نشان می‌دهد، افزایش فضا‌های سبز، به ویژه در محله‌های محروم، در کاهش نابرابری‌های سلامت و ارتقای سلامت شناختی بهتر در آینده ضروری است. زمان آن فرا رسیده است که سرمایه‌گذاری پایدار در محله‌های خود را آغاز کنیم تا از مزایای بلندمدت شناختی بهره‌مند شویم. به هر حال، سلامت روان ما ممکن است فقط به دوز روزانه سبز بستگی داشته باشد.
نتایج این تحقیق در مجله Environmental Health Perspectives منتشر شده است.