بر آستانه پرتگاه! – مجله ایرانی


رژیم موقت صهیونیستی سعی دارد با ترورها و جنایات گسترده علیه مردم و کودکان فلسطین و لبنان بر این آبروریزی تاریخی و انزوای سیاسی و آسیب اقتصادی خود سرپوش بگذارد و نمایش مضحک اقتدار را روی صحنه ببرد، اما با گذشت یک سال از عملیات هفتم اکتبر نه‌تنها هیچ یک از آسیب‌های وارده بر پیکره خود را جبران نکرده بلکه هنوز موفق به آزادسازی اسرای خود هم نشده و روز به روز در حال فرو رفتن بیشتر در منجلاب عملیات طوفان‌الاقصی است.

بر آستانه پرتگاه!

به گزارش مجله ایرانی، مهدی مولایی در یادداشتی نوشت:

صدای زوزه مهیب راکت‌ها صبح علی‌الطلوع در آسمان سرزمین‌های اشغالی طنین انداخته. ۵ هزار راکت از نوار غزه به سمت شهرک‌های اشغالی در حرکتند. نگاه نگران غاصبان بر آسمان نیم‌روشن فلسطین است. ناگهان انفجارهای بزرگ و بی‌سابقه در پایگاه‌ها و پاسگاه‌ها و زیرساخت‌های رژیم به وقوع می‌پیوندد. یکی پس ازدیگری. ولوله بر ارکان رژیم صهیونی می‌افتد. همه با جیغ و فریاد در حال فرارند. آسمان را که نگاهی می‌اندازند پاراگلایدر سوارها با چهره‌هایی سیاه‌پوش و سلاح در دست درحال فرود بر سر غاصبان هستند. از مرزها و گذرگاه‌ها هم ده‌ها و صدها مجاهد فلسطینی پیاده و سواره وارد زمین‌های اشغالی می‌شوند. شلیک‌های ممتد. جنازه‌های سبزپوشان رژیم بر خاک. ماشین‌های در حال سوختن. حدود هزار و ۲۰۰ صهیونیست به هلاکت می‌رسند. نزدیک ۷۰۰ اسیر توسط چریک‌های فلسطینی به بیرون از مرزهای رژیم منتقل می‌شود. گویی که سیستم امنیتی رژیم در خواب عمیق پاییزی بوده‌است. بی‌هیچ واکنش. گیج و منگ. این فقط گوشه‌ای از توصیف عملیات کوتاه و ضربتی «طوفان‌الاقصی» یا به قول غاصبان «شنبه سیاه» در هفتم اکتبر سال گذشته است. 
ضربه‌ای بی‌سابقه به حیثیت رژیمی که مدعی ارتش برتر منطقه است توسط یک گروهک شبه‌نظامی کوچک فلسطینی. نهادهای امنیتی و نظامی رژیم منحوس تا چند روز بعد همچنان در یک شوک بزرگ و غافلگیری تمام‌عیار و تاریخی‌اند. هیمنه پوشالی و برساخته صهیونیسم در عرض چندساعت بر باد می‌رود و تمام رسانه‌های جهان و فضای مجازی پر می‌شود از ویدئوهای حماسی نیروهای مقاومت در ضربه به اسرائیل. تصاویر آخرالزمانی از اسارت نظامیان تا بن دندان مسلح اسرائیلی توسط مجاهدان پابرهنه و تیشرت‌پوش فلسطینی وایرال می‌شود. یک آبروریزی گسترده برای رژیم. نمایش ۷۵ ساله اسرائیل برای نشان دادن یک کشور امن و آرام و توانمند یک‌شبه برباد می‌رود. 
با کمی گذشت زمان باز همه نگاه‌های جهان به فلسطین متمرکز می‌شود. دوباره صدای اعتراض تاریخی فلسطین به موجودیت غصبی رژیم در جهان می‌پیچد و سران کشورهای مختلف جهان و حتی بعضاً اروپایی اقدامات تلافی‌جویانه و خونخوارانه رژیم را محکوم می‌کنند. تحریم‌ها و بایکوت‌های مردمی در سراسر جهان علیه کالاهای تولیدی رژیم صهیونیستی به راه می‌افتد و سهام شرکت‌های حامی صهیونیسم به شکل قابل‌توجهی کاهش پیدا می‌کند. دانشجویان سراسر جهان از هاروارد تا آکسفورد و دانشگاه‌های امریکایی با برپایی چادرهایی در محوطه دانشگاه‌هایشان اعتراضی بی‌سابقه علیه اسرائیل برپا می‌کنند. 
رژیم طی یک سال جنایت به اوج انزوای سیاسی در جهان می‌رسد. طبق آمار جهانی، اقبال گردشگری اسرائیل که سهم بسزایی در اقتصاد رژیم داشته طی یک سال گذشته، ۹۵ درصد کاهش داشته‌است. علاوه بر این‌ها بازدارندگی رژیم به‌حدی کاهش پیدا می‌کند که درگیری اسرائیل منحصر به حماس باقی نمی‌ماند و خیلی زود گروه‌های مقاومت عراق، حزب‌الله لبنان و انصارالله یمن هم حملات مکرر و پیاپی به خاک اسرائیل انجام می‌دهند و البته جمهوری اسلامی ایران برای اولین بار دو عملیات موفق موشکی را به شکلی وسیع و کوبنده به‌طور مستقیم از خاک ایران به قلب رژیم صهیونیستی ترتیب می‌دهد. 
بعضی کشورهای عربی منطقه که پیش از عملیات هفتم اکتبر طی طرح موسوم به «پیمان ابراهیم» قصد عادی‌سازی روابط خود و علنی کردن مراودات با رژیم صهیونیستی را داشتند به ناچار تحت فشار شدید افکار عمومی و ضربه به حیثیت رژیم منحوس، طرح عادی‌سازی روابط را به گوشه‌ای وانهادند. بسیاری از تحلیلگران صهیونیست بر این باورند که در چندماه گذشته رژیم اسرائیل به اندازه چندین سال به زوال خود نزدیک شده‌است. 
حالا رژیم موقت صهیونیستی سعی دارد با ترورها و جنایات گسترده علیه مردم و کودکان فلسطین و لبنان بر این آبروریزی تاریخی و انزوای سیاسی و آسیب اقتصادی خود سرپوش بگذارد و نمایش مضحک اقتدار را روی صحنه ببرد، اما با گذشت یک سال از عملیات هفتم اکتبر نه‌تنها هیچ یک از آسیب‌های وارده بر پیکره خود را جبران نکرده بلکه هنوز موفق به آزادسازی اسرای خود هم نشده و روز به روز در حال فرو رفتن بیشتر در منجلاب عملیات طوفان‌الاقصی است. حالا جامعه شدیداً مذهبی و خاخام‌های یهودی ساکن در سرزمین‌های اشغالی با بازخوانی متون دینی و تاریخی خود نگران این هستند که واقعاً موعد زوال و اضمحلال و نابودی رژیم به دست مسلمان فرارسیده باشد و ناچار به ترک سرزمین موعود شوند. نگرانی‌ای که ظاهراً چندان بی‌جا نیست و به زودی زود محقق خواهد شد.

انتهای پیام

دکمه بازگشت به بالا