جمشید عندلیبی که بی‌تردید عندلیب ساز «نی» بود بر آسمان خیال پر کشید.
عندلیبی در ۶۶ سالگی در حالی چشم از جهان فرو بست که از روزگار جوانی در کنار بزرگان زانو به‌زانو نشست و نی در دستانش و بر لبانش چنان جای داشت که قلب در سینه هر آدمی.
او از مردمان کرد ایران بود و در کنار ناظری‌ها و پورناظری‌ها، کامکارها یکی از عندلیب‌ها بود.
اگرچه کارش را با کامکارها آغاز کرد؛ اما متأثر از فخر نی‌نوازی ایران استاد حسن کسایی، سازی را به دست گرفت که مولوی با نفیر آن مثنوی معنوی‌اش را آغاز کرد.
او، جمشید عندلیبی، از همان روزها که نمره قبولی از نورعلی خان برومند گرفت و در رشته موسیقی پا به دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران گذاشت، شاگردی ممتاز بود. سالی نگذشت که به گروه عارف پیوست و در کنار حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان و محمدرضا لطفی ساز نواخت و روزهای سخت دهه ۶۰ در کم‌نظیرترین آلبوم‌های موسیقی‌های محمدرضا شجریان چون بیداد و نوا و آسمان عشق و… نی نواخت.
عندلیبی در درخشان‌ترین یادگار موسیقی که نی در آن جایگاه یگانه دارد، به نت‌های حسین علیزاده جان داد و نی‌نوا با تک‌نوازی او در پرده ابدی موسیقی ایرانی خانه کرد. یادش گرامی و نامش ماندگار.
۵۷۵۷