هنرمند آملی عرصه موسیقی مازندرانی که بیش از ۶ دهه همراه با زندگی به سبک چوپانان مازندران در زمینه موسیقی محلی نیز فعال بود و نامش در فهرست نادرهکاران میراث فرهنگی ناملموس کشور به عنوان گنجینه زنده بشری موسیقی شبانی ثبت شده بود امروز -جمعه- چشم از جهان فروبست.
خلیل طهماسبی عمران سال ۱۳۳۶ در روستای سنگچال آمل متولد شد و از کودکی در کنار پدرش کار چوپانی را آغاز کرد. لَلهوانوازی را در دوران کودکی از پدرش حسینعلی طهماسبی که در نواختن لَلِهوا و هنر چوبتراشی مهارت داشت آموخت و از مادرش نازخانم نورمحمدپور عمران نیز نغمهها و آواهای موسیقی بومی مازندرانی را فرا گرفت.
در کنار کار چوپانی، با سازی که پدرش ساخته بود لَلِهوانوازی را ادامه داد و پس از مدتی ساختن این ساز را نیز فرا گرفت. در جوانی فعالیت موسیقاییاش را با آموختن قطعات مرتبط با لَلِهوا از گالشها و چوپانانی که در نواختن این ساز مهارت داشتند ادامه داد و تلاش کرد تا راوی اصالت موسیقی چوپانی مازندران برای نسل جدید باشد.
پس از مدتی مورد توجه پژوهشگران حوزه موسیقی مازندرانی قرار گرفت و قطعاتی با صدای لَلِهوای او ثبت و ضبط شد که برخی از این قطعات با روایت و اجرای او در آلبوم «موسیقی مازندران ۲» منتشر شد و در دسترس علاقهمندان قرار گرفت.
«لیلی جان»، «چپون حال»، «سما حال»، «پرجایی حال»، «تک سری»، «گله را بردن»، «رقص حال»، «بازی حال»، «چراغ حال»، «غریبه حال»، «زاری حال»، «طالب»، «بلبل سرِ دار»، «عباس خونی»، «خدا شهمیرزادی بیمه» و «مش حال» تعدادی از قطعات اجرا و روایت شده توسط این هنرمند موسیقی مازندران هستند.
فضلالله دهقان هنرمند و پژوهشگر برجسته موسیقی مازندران در مورد شخصیت و اثار این هنرمند فقید اظهار کرد: زندهیاد طهماسبی یکی از کسانی بود که قطعات به جا مانده از گذشتگان را که سینه به سینه از نسلهای قدیمی به جا ماند به همان شکل حفظ کرد و برای نسل جدید روایت کرد.
وی افزود: زندگی زندهیاد طهماسبی در دامان طبیعت و فعالیت به شغل دامداری بر مبنای سنت و اصول چوپانان قدیمی مازندران سبب شده بود که اجراهای او حال و هوایی کاملا بومی داشته باشند و روایت بکرتری از موسیقی شبانی مازندران ارائه دهند.
نام زندهیاد خلیل طهماسبی ۱۶ بهمن ۱۳۹۹ به عنوان گنجینه بشری در زمینه موسیقی شبانی در فهرست ملی نادرهکاران میراث فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده بود.
پیکر او امروز با حضور تعدادی از هنردوستان در آرامگاه امامزاده محمد (ع) روستای سنگچال به خاک سپرده شد.