متاسفانه طی سه دهه گذشته بلاخص دهه اخیر هر ساله شاهد افت شدید در تمام ابعاد دانشگاهی اعم از ورودی ها، اساتید و خروجی ها بوده ایم. شاید بطور خیلی خلاصه و فهرست وار به برخی از دلایل آن بشرح ذیل بشود پرداخت:
١- ضعف و افت شدید در آموزش و پرورش
٢- نگاه تستی در کنکور به پاسخ ها تا مفاهیم
٣- بی انگیزگی در ورودی ها بدلیل آینده کاری مبهم
٤- بی انگیزگیی در ورودی ها بدلایل سهمیه بندی و برخی تنگ نظری ها
٥- نبود کار مناسب و حقوق مناسب
٦- تبلیغات گسترده شرکت های آموزشی/خدماتی به جهت کسب درآمد برای گرفتن ویزا، پذیرش و مهاجرت
٧- تبلیغات غلط در خصوص خارج و کار و زندگی و رفاه/ غلو بیش از حد
٨- ضعف در تدریس توسط اساتید کم تجربه و در برخی موارد حتی بی صلاحیت
٩- بی انگیزگی خود اساتید بدلیل حقوق ناچیز و نبود بودجه های تحقیقاتی
١٠- خستگی اساتید برای قبول کارهای متفاوت برای پوشش هزینه های اولیه زندگی
١١- تبعض در دانشکده ها و پژوهشگاهها و تقسیم کار غیر معقول بین خودی ها و درون باندی ها !
١١- در بسیاری از موارد، روسا و معاونین و مدیران کم تجربه، ظاهرا سیاسی، بی تفاوت، بی انگیزه و … که عملا مشوقی برای اساتید بخصوص اساتید جوان ایجاد نمی کنند
١٢- مدیریت بسیار نامطلوب دانشگاهها و مراکز آموزش عالی توسط روسا در سطح مدارس تا مراکز علم پرور
دلایل بد حالی آموزش و پرورش، آموزش عالی کشور، بهداشت و درمان زیاد و برای تمامی افراد داخل مجموعه کاملا روشن است اما برخی ترجیح می دهند سکوت کنند و برخی ترجیحا بازگو کنند. می گویند برای ترک هر کار ناپسندی اول باید انکار را کنار گذاشت و مشکل را پذیرفت!
حال چون همه دانشگاهیان آگاه به این مهم هستند، توصیه جدی دارم تا وزیر محترم آموزش عالی کشور و وزیر محترم بهداشت از فرصت انتخابات آتی مجلس استفاده کرده و تمامی کاندید های دانشگاهی (وزارت بهداشت، آموزش و پرورش و آموزش عالی) را طی چند جلسه جمع و نسبت به آینده آموزش عالی و مسائل مهم دیگر کشور، هم رایزنی و هم تشکلی صنفی فراهم و لیستی تخصصی تحت عنوان فرهیختگان ایران را اعلام بفرمایند. آینده ایران در گرو این تصمیم خواهد بود !
استاد نمونه کشور
۲۳۳۲۳۳