مجله ایرانی/اصفهان شاید برای برخی عجیب باشد که هنوز خانواده‌هایی از این دیار چشم‌انتظار فرزندان، پدران و همسرانی هستند که روزی با خانواده خداحافظی کرده و برای دفاع از این خاک و حفظ تمامیتِ ایران رفتند و بازنگشتند نه خودشان و نه هیچ نشانی از آنها؛ سرگرد شهید حسین سامی‌مقام یکی از این شهدای بزرگوار است که بعد از ۴۴ سال، ۲۴ تیرماه امسال به آغوش خانواده بازگشت.
حسین فرزند ارشد خانواده بود که ۹ خرداد ۱۳۱۵ در شهر سمیرم اصفهان به دنیا آمد، بعد از مدتی، پدر او به همراه برادرش برای کار راهی آبادان شده و در شرکت نفت مشغول به کار می‌شوند، اما طی حادثه‌ای از بالای تانک سقوط کرده مصدوم می‌شود و چون به دلیل مشکلات جسمی قادر به ادامه کار نیست، راهی سمیرم می‌شود تا بر زمین‌های کشاورزی خانوادگی کار کند، بعد از مدتی پدر مریض شده و از دنیا می‌رود، مادر ازدواج می‌کند و حسین از ۵ سالگی نزد خانواده عموی خود که در آبادان مانده‌اند، زندگی می‌کند. او پس از اخذ مدرک دیپلم تجربی وارد دانشکده افسری شد و در ۲۲ سالگی به استخدام ارتش درآمد، دوره‌های تفنگداری دریایی و رزم آبی_خاکی را در انگلیس گذراند و در نیروی دریایی خدمت کرد، او بعد از مدتی به دلایل مشکوک، به نیروی زمینی منتقل و بارها توسط ضداطلاعات ساواک احضار شد و هیچ‌گاه به گزارشات احقاق حقوق پایمال شده او پاسخی داده نمی‌شد.
حسین در سال ۱۳۴۲ و در سن ۲۷ سالگی ازدواج کرد. شهید سامی‌مقام به دلیل شغل نظامی در شیراز، خارک، تبریز و سنندج زندگی کرد. او تعصب و عرق ملی عجیبی داشت و آنچه برایش مهم بود اول خاک و نام وطن و بعد ایمان و اعتقاد بود؛ او که با شجاعت تمام، قد علم کرد تا مردانه از سرزمینش دفاع کند. بعد از انقلاب اسلامی نیز پیش‌قدم مبارزه با گروهک‌های منافق بود.
در ابتدای انقلاب و در نبردهای داخلی با منافقان کوردل و دشمنان قسم خورده ایران و انقلاب، او دوشا دوش هم‌رزمان مؤمن و مخلصش، از بذل ایثار دریغ نکرد و خوش درخشید، شهید سامی‌مقام که از اوایل استخدام در رژیم سابق طی گزارشات متعدد، نتوانست به حقوق از دست رفته خود برسد، در سایه انقلاب اسلامی، به علت فداکاری و لیاقت در نبرد با منافقان پلید، به ۶ ماه ارشدیت مفتخر شد.
سرگرد سامی‌مقام، فروردین ۵۹ در هنگام الحاق به یگان سازمانیش که در محور فیض‌آباد سنندج بود، به همراه چند نفر دیگر، توسط نیروهای دموکرات به‌عنوان اولین اسرا، به اسارت درآمدند.
سرهنگ حسین سامی مقام در تاریخ ۱۳۵۹/۰۵/۱۵ همزمان با شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، شب احیاء و شب ضربت خوردن امیرمؤمنان(ع) برابر ابلاغ تیپ مهاباد پادگان سردشت، از لشکر ۶۴، به همراه ۱۰ نفر دیگر از جان بر کفان ارتش اسلام و فرزندان وطن، توسط گروه‌های ضدانقلاب به شهادت رسیدند و ظاهرا دموکرات‌ها پیکر پاک شهدا را از کوه به پایین پرت می‌کنند و جنازه‌ای به دست خانواده نمی‌رسد، تا اینکه پیکر پاک آنها برای ۴۴ سال َمفقود بماند، و حالا تیرماه ۱۴۰۳ همزمان با ماه محرم، پیکر سرگرد حسینِ سامی‌مقامِ ۴۴ ساله به دو پسر و دختر چشم انتظارش رسید.
از همان سال‌های دفاع مقدس در گلستان شهدای سمیرم، سنگ قبری به یادبود برای این شهید والامقام نصب شده که اکنون انتظار می‌رود این قبر نمادین، به خانه ابدی این شهید والامقام بدل شود.
هدایت، فرماندار سمیرم نیز از پیگیری‌ها برای برگزاری مراسم تشییع و خاکسپاری شهید حسین سامی مقام در سمیرم خبرداد و گفت: اخبار تکمیلی در خصوص محل تشییع و خاکسپاری این شهید متعاقبا اعلام می‌شود.
انتهای پیام