فلسطین، مهمترین مسئله مردمان اروپا است
در نشست بررسی ابعاد جنایت اسرائیل در غزه مطرح شد:
چهارمین نشست از سلسله نشست‌های دانشگاه، خانه گفتگو با موضوع بررسی ابعاد جنایت اسرائیل در غزه و لبنان در تالار ۹ دی دانشگاه آزاد برگزار شد.
به گزارش خبرنگار گروه پژوهش خبرگزاری آنا، مصطفی مصلح زاده سفیر سابق ایران در کشور اردن و از اساتید سیاست خارجه با طرح این سوال که جهان را چگونه می‌بینید خاطر نشان کرد: ناهنجاری‌ها و فساد، جنگ، کشتار و قاچاق سلاح با توجه به گزارش‌های سازمان ملل رو به افزایش است. این پرسپکتیو که از دهه‌های گذشته تا الان وجود دارد و شاهد افزایش این ناهنجاری‌ها هستیم حتی با توجه به این که نهاد‌های بین المللی در تلاش برای کاهش آن هستند چرا باید این طوری باشد.
وی با طرح یک سوال دیگر مبنی بر این که مهمترین مسئله در جهان چیست، بیان کرد: بیش از همه چیز‌ها مردم اروپا برای فلسطین در حال تظاهرات هستند و هیچ تظاهراتی در دنیا و اروپا به اندازه موضوع فلسطین نیست. حتی این موضوع در نهاد‌های بین المللی به عنوان مهمترین بحث جلسات آنها است. اگر بخواهیم چالش جهانی را نگاه کنیم جنگ اوکراین و جنگ فلسطین دو محل توجه NGOها و نهاد‌های بین المللی و دولت‌ها است.
اما یک سوال اساسی که بوجود می‌آید این است که آیا ما در دانشگاه‌های خودمان به موضوع فلسطین خیلی توجه می‌کنیم که باید گفت خیر.
وی به سوال سومی مبنی براینکه چرا فلسطین به این معضل دچار شده است اشاره کرد و بیان داشت: شرایط جنگ غزه شبیه جنگ جهانی دوم است بطوریکه در جنگ جهانی دوم برخی از کشور‌ها مانند آلمان اعتراضاتی به سلطه کشور‌های دیگر داشتند و همین قاعده در خصوص جنگ غزه نیز حکمفرماست. الان هم موقعیت به گونه‌ای است که اسرائیل جزوی از دولت آمریکا است و از آن سمت لبنان هم متحدانی، چون ایران، یمن و سوریه را با خود همراه دارد که از نظری شباهت با جنگ جهانی دوم دارد. بدون شک جنگ جهانی سوم هم تقریبا همین موقعیتی را دارد که الان در منطقه شاهد آن هستیم
این کارشناس مسايل منطقه خاطر نشان کرد: در سال ۱۹۱۷ کشور انگلیس به عنوان قدرت عالی در جهان کشور‌های قلمرو عثمانی را همزمان به چند کشور دیگر فروخت و بعد از قیمومیت بر فلسطین سعی کرد به دلیل تنفر مسیحیان به دلایل اقتصادی و دینی در اروپا نسبت به یهودی‌ها سعی کرد تا یهودی‌ها را به فلسطین بیاورد. همچنین حضور یهودی‌ها در فلسطین و سیطره‌ای که بر آنها داشت باعث می‌شد تا غیر مستقیم نظارت خود را به خاورمیانه حفظ کند. انگلیس با سازماندهی گروه‌های یهودی مهاجر به فلسطین، آموزش‌های نظامی را برای پیشبرد اهداف خودش انجام داد.
مصلح زاده افزود: در ۱۹۴۷ در معاهده‌ای که در سازمان ملل متحد صورت گرفت، قرار شد که ۵۶ درصد فلسطین را به یهودی‌ها و ۴۴ درصد را به فلسطینی‌ها اختصاص دهند. این معاهده باعث شد تا در سال ۱۹۴۸ بن گورین کشور اسرائیل را رسما راه اندازی کند بطوریکه به کاهش تصدی گری کشور انگلیس از فلسطین و یهودی‌ها منجر شد.
وی ادامه داد: در ۱۹۶۸ و در جنگ ۶ روزه میان رژیم صهیونیستی و اعراب توانستند که ۲۲ درصد مابقی مناطقی که تقسیم نشده بود را از آن خود کند و سهم خود را به بیش از ۱۰۰ درصد افزایش دهد که این موضوع با واکنش سازمان ملل مواجه شد.
سفیر سابق ایران در اردن تصریح کرد: وظایف سازمان ملل بر عکس تعهد‌های جهانی نه تنها با اشغالگر مبارزه نمی‌کند بلکه به رسمیت شناختن اسرائیل و ساکت ماندن نسبت به جنایت‌های انجام شده نشان می‌دهد که رفتار کاملا نقضی با آیین نامه هایش دارد.
وی در پاسخ به این سوال که قوم یهودی در این خاک ریشه داشته است گفت: جواب اصلی من این است که اگر قومی در تاریخ در منطقه‌ای زندگی می‌کردند باید آن جا را به آنها بدهیم. این تصور تصوری غلط است. مگر سرخپوست‌ها که در آمریکا می‌زیستند را باید به سرخپوست‌ها بدهیم. حتی از نظر حقوق بین الملل هم قانونی مبنی بر این که اگر قومی در جایی زندگی کرده است آن جا برای آن قوم است وجود ندارد. بنا براین الان کشور فلسطین برای مردمانی است که سند دارند و وقتی سند دارند چطور می‌توان انتظار داشت که این منطقه را به قومی که یک زمانی ریشه دینی در آن جا داشتند، داد.