آغاز تحقیقات کارآگاهان بر روی تابلوی نقاش مشهور

به گزارش مجله ایرانی نقاشی ای که زمانی به عنوان آخرین خودنگاره «پل گوگن» نقاش مشهور فرانسوی شناخته می شد پس از آنکه یک کارآگاه هنری آماتور شک هایی درباره اصالت آن مطرح کرد اکنون زیر ذره بین قرار گرفته است و این موضوع باعث آغاز یک تحقیق علمی جدید توسط موزه هنر بازل شده است.

این موزه که از سال ۱۹۴۵ میزبان نقاشی «خودنگاره با عینک» (۱۹۰۳) بوده در پی ادعاهایی مبنی بر اینکه این اثر ممکن است توسط «گوگن» خلق نشده باشد و در عوض توسط دوست نزدیک ویتنامی «گوگن» و پس از مرگ او کشیده شده باشد این اثر را دوباره بررسی می کند.

اصالت این نقاشی توسط یک کارآگاه آماتور به نام «فابریس فورمانوار» (Fabrice Fourmanoir) مورد تردید قرار گرفته است. اگرچه او یک تاریخ نگار هنری رسمی نیست اما این نخستین بار نیست که یک اثر جعلی را در مجموعه یک موزه برجسته شناسایی می کند. پرونده او حداقل به اندازه ای قانع کننده است که موجب آغاز یک تحقیق علمی کامل درباره منشأ نقاشی شده است.

همان طور که در کاتالوگ رزونه «گوگن» آمده است این اثر توسط «گوگن» اندکی پیش از مرگش در ۸ مه ۱۹۰۳ و در سن ۵۴ سالگی خلق شده است. ظاهراً این نقاشی توسط خود هنرمند به یک فرد انقلابی ویتنامی به نام «کی دونگ» که به پولینزی واقع در فرانسه تبعید شده بود اهدا شده است. این اثر از سال ۱۹۴۵ میلادی در مالکیت موزه هنر بازل واقع در سوئیس بوده است.

طبق گزارشی جدید در روزنامه هنری « Le Quotidien de l’Art» این اثر امضا ندارد و اگرچه در آن شباهت هایی با هنرمند دیده می شود اما فرد در نقاشی چشمانی آبی دارد نه قهوه ای و بینی کج و مشخص گوگن را ندارد. با دقت بیشتر شک های بیشتری نیز به وجود می آید.

موزه هنر بازل تأیید کرده است که «فورمانوار» در ماه مارس با موزه تماس گرفته و ادعای خود را مطرح کرده و این موزه تحقیقات جدیدی درباره این اثر را آغاز کرده است.

سخنگوی موزه گفت: «ما این موضوع را بسیار جدی می گیریم اما این تحلیل ها مدتی طول خواهد کشید.»

موزه پیش بینی کرده است که نتایج احتمالاً تا ژوئن یا جولای اعلام شود.

روزنامه هنری « Le Quotidien de l’Art» اشتباهاً گزارش داده بود که پس از تماس «فورمانوار» نقاشی از نمایشگاه برداشته شده است. در واقع این اثر مدتی است که در معرض دید عموم نبوده است.

تحقیقات اولیه درباره منشأ اثر که پس از اعلام شک فورمانوار توسط موزه انجام شد به سرعت نشان داد که اصالت نقاشی از مدت ها پیش مورد تردید بوده است. این اثر توسط یک مجموعه دار سوئیسی به نام «کارل هافمن» به موزه هنر بازل اهدا شده بود؛ کسی که آن را در سال ۱۹۲۸ از نمایشگاه «Kunsthalle» واقع در بازل خریداری کرده بود جایی که به عنوان «خودنگاره فرضی» به نمایش گذاشته شده بود.

«گئورگ اشمیت» مدیر موزه وقت ارزیابی خود را از این نقاشی مرموز در گزارش سالانه موسسه ارائه داد و دلایل موافق و مخالف اصالت آن را بیان کرد. او نتیجه گرفت که «گوگن» باید هنگام خلق این اثر «بیمار» و «خسته» بوده باشد که ممکن است توضیح دهد چرا شبیه خودش نیست و نقاشی به طور کلی «از نظر زیبایی شناسی فاقد کیفیت است.»

سرپرست بخش هنر قرن نوزدهم و مدرن موزه در ایمیلی گفت: «هیچگاه او اعلام نکرده که کاملاً قانع شده است اما ظاهراً به اندازه ای اطمینان داشت که اثر را به مجموعه بپذیرد.»

در دهه های پس از آن به نظر می رسد که این نقاشی پذیرفته شده و توسط برخی از محققان حمایت شده است. به ویژه اینکه در کاتالوگ رزونه وایلدنشتاین که نخستین بار در سال ۱۹۶۴ منتشر شد گنجانده شده است. اما از آن زمان تاکنون این نقاشی به طور جامع مورد مطالعه قرار نگرفته زیرا نگارخانه داران و مرمتگران به روش های پیشرفته آنالیز مانند رفلکتوگرافی مادون قرمز و رادیولوژی دسترسی پیدا کردند.

«پل گوگن» (۱۹۰۳-۱۸۴۸) یک هنرمند فرانسوی پست امپرسیونیست بود. اغلب آثار این هنرمند با جنبش های هنری نمادگری و ترکیب گری آمیخته اند و حس آثار جنبش بدوی گرایی را منتقل می کنند. او از رنگ های درخشان و عادی و خطوط واضح و مشخص برای به تصویر کشیدن اجسام استفاده می کرد این هنرمند تا پایان عمرش در «تاهیتی» زندگی کرد و در همان مکان بود که مهم ترین و جنجال برانگیزترین مجموعه آثارش را خلق کرد. او تا پیش از مرگش هنرمند ناشناخته ای باقی ماند اما پس از مرگش به لطف دو نمایشگاهی که به افتخارش ترتیب داده شد به شهرت رسید. «گوگن» پس از مرگ بر آثار هنرمندان دیگری از جمله «پابلو پیکاسو» و «آنری ماتیس» تاثیر گذاشت.

انتهای پیام